Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdfghijklłmnoprsśtwzźż
aąbcelnoóuwyzż.

uryna

ж. мача; урына

urywać

незак.

1. рваць, зрываць, адрываць;

2. разм. недадаваць, памяншаць, змяншаць;

3. абрываць, перарываць, спыняць, перапыняць;

urywać rozmowę — абрываць размову

urywany

urywan|y

урыўкавы;

słychać było tylko ~e słowa — былі чуваць толькі асобныя словы

urywek, ~ku

uryw|ek

м. урывак;

~ek powieści — урывак рамана;

~kiem — урыўкамі, прыхваткамі

urywkowy

urywkow|y

абрывачны; урыўкавы;

myśli ~e — урыўкавыя думкі;

styl ~y — абрывачны стыль