Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

urwać

зак.

1. парваць, пазрываць;

urwać kwiaty — пазрываць кветкі;

urwać owoce — пазбіраць (паздымаць) фрукты;

2. недадаць;

urwać zapłaty — недадаць платы;

3. абарваць, спыніць;

urwać mowę — спыніць гаворку;

4. адарваць

urwać się

urwa|ć się

зак.

1. абарвацца, спыніцца;

muzyka się ~ła — музыка абарвалася;

~ło się powodzenie — перастала шанцаваць, скончылася ўдача;

2. адарвацца

urwanie

н.: urwanie głowy — мноства турбот

urwis

м. вісус, гарэза, шыбенік, накольнік

urwisko

н. абрыў, круча, строма

urwisty

абрывісты, круты, стромы