urok, ~u
м.
1. чароўнасць, абаянне;
ulec — czyjemu
~owi — паддацца абаянню каго;
2. сурокі;
być pod ~iem — быць зачараваным;
rzucić urok — сурочыць; урачы;
na psa urok — каб не сурочыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)