Verbum

dobyć

зак.

1. здабыць, дастаць;

dobyć miecza — а) дастаць меч;

перан. узяцца за зброю;

2. дабыць да тэрміну

dobytek, ~ku

м. маёмасць, скарб, пажыткі

dobywać

незак.

1. здабываць;

dobywać rudę żelaza — здабываць жалезную руду;

2. даставаць;

dobywać ostatnich sił — збіраць апошнія сілы

doc.

= docent — дацэнт; дац.

docelowy

мэтавы; прызначаны дзеля пэўнай мэты;

miejsce ~e — канцавы пункт; месца прызначэння

doceniać

незак. належна (правільна) ацэньваць; ацэньваць належным чынам; цаніць; добра ўспрымаць

docenić

зак. належна (правільна) ацаніць; ацаніць належным чынам; ацаніць; добра ўспрыняць

docent

м. дацэнт

docentka

ж. разм. дацэнт (жанчына)

docentura

ж. дацэнтура