Verbum

dostąpić

зак.

1. падысці; наблізіцца;

zły pies nie daje do siebie dostąpić — злосны сабака не дае падысці (не падпускае);

2. удастоіцца; заслужыць; ганаравацца;

dostąpić zaszczytu — удастоіцца гонару; быць уганараваным

dostęp, ~u

м. доступ;

dostęp do morza — доступ да мора;

pamięć o ~ie swobodnym камп. памяць выпадковага доступу

dostępność

ж. даступнасць

dostępny

dostępn|y

даступны;

trudno ~y — цяжкадаступны;

ogólnie ~y — агульнадаступны;

~i ludzie — камунікабельныя людзі

dostępować

незак. кніжн. czego1. падыходзіць; набліжацца да чаго;

2. атрымліваць што; быць ганараваным чым

dostojeństwo

dostojeństw|o

н.

1. годнасць;

poczucie własnego ~a — пачуццё ўласнай годнасці;

2. веліч; важнае значэнне;

~o sztuki — важнае значэнне мастацтва;

3. сан; высокае званне; высокая пасада

dostojnie

годна

dostojnik

м. саноўнік

dostojność

ж.

1. годнасць;

2. уст. высокае званне; высокая пасада; сан

dostojny

1. паважаны, шаноўны;

2. ганаровы; высокі