dopuszczać
dopuszcz|ać
незак.
1. дапускаць, падпускаць;
2. дазваляць, дапускаць;
nie ~ę do tego — я гэтага не дазволю (не дапушчу);
~ać możliwość — дапускаць магчымасць (мажлівасць)
dopuszczać się
незак. czego дапускаць рабіць што;
dopuszczać się przestępstwa — здзейсніць злачынства
dopuścić
зак.
1. дапусціць;
dopuścić do nadużyć — дапусціць да злоўжыванняў;
2. дапусціць; дазволіць;
dopuścić kogo do głosu — даць каму дазвол гаварыць; даць права голасу;
dopuścić kogo do egzaminu — дапусціць каго да экзамена (да іспытаў)
dopuścić się
зак. czego учыніць; здзейсніць;
dopuścić się zbrodni — зрабіць (учыніць, здзейсніць) злачынства
dopytać się
зак. дапытацца, распытацца
dopytywać
незак. o kogo/co дапытваць, распытваць пра каго/што;
dopytywać o zdrowie — распытваць пра здароўе
dopytywać się
незак. o kogo/co дапытвацца, распытвацца пра каго/што