Verbum

dowód, ~odu

dow|ód

м.

1. довад, доказ; сведчанне;

w ~ód przyjaźni — у доказ сяброўства;

na ~ód wdzięczności — у доказ удзячнасці;

~ód rzeczowy — рэчавы доказ;

~ody pośrednie — ускосныя доказы;

co służy za ~ód — што служыць доказам;

2. дакумент; пасведчанне;

~ód osobisty — пашпарт; пасведчанне асобы;

~ód odbioru — квіток (квітанцыя) аб атрыманні (тавару і да т.п.)

dowódca

м.

1. камандзір;

2. правадыр; важак

dowództwo

н.

1. камандаванне;

2. зборн. камандаванне; камандзіры;

dowództwo naczelne — вярхоўнае камандаванне

dowóz, ~ozu

dow|óz

м. прывоз, падвоз