Verbum

ordynarny

грубы, нявыхаваны

ordynat

м. уст. уладальнік маярату

ordynator

м. ардынатар

ordynek, ~ku

м. уст. вайск. строй; шыхт;

w bojowym ~ku — у баявым парадку

ordynus

м. разм. грубіян

orędować

незак. komu/czemu заступацца, хадайнічаць за каго

orędownictwo

н. заступніцтва, хадайніцтва

orędownik

м. заступнік; хадайнік

orędzie

н. заклік; зварот; пасланне; урачыстая прамова;

wystosować orędzie — звярнуцца з пасланнем

oręż

м. кніжн. зброя;

wzywać do ~a — заклікаць да зброі;

chwycić za oręż — узяцца за зброю