Verbum

opancerzenie

н. браня

opancerzony

браніраваны

opancerzyć

зак. закаваць у браню; браніраваць

opanować

opanowa|ć

зак.

1. kogo/co авалодаць кім/чым; захапіць; скарыць каго/што;

~ć miasto — захапіць горад;

~ć sytuację — авалодаць сітуацыяй;

2. co утаймаваць; уціхамірыць; задушыць; стрымаць;

~ć żywioł — утаймаваць стыхію;

nie móc ~ć radości — не магчы стрымаць радасць;

3. kogoапанаваць, авалодаць кім; ахапіць каго;

~ł kogo strach — страх апанаваў каго;

4. засвоіць; авалодаць;

opanować obcy język — вывучыць замежную мову;

~ć nową metodę produkcji — авалодаць новым метадам вытворчасці

opanować się

зак. стрымацца; авалодаць сабой

opanowanie

н.

1. авалоданне; захоп; скарэнне;

opanowanie przyrody — скарэнне прыроды;

2. стрыманасць, самавалоданне;

3. асваенне; засваенне

opanowany

1. захоплены, заваяваны;

2. асвоены; засвоены;

3. стрыманы; які валодае сабою

opanowywać

незак.

1. co авалодваць чым; захопліваць; скараць што;

2. утаймоўваць; уціхамірваць; стрымліваць;

3. апаноўваць; ахопліваць; авалодваць;

4. засвойваць; авалодваць

opanowywać się

незак. авалодваць сабой; стрымлівацца

opar, ~u

м.

1. туман, імгла;

2. ~y мн. выпарэнні