Verbum

wypadkowy

1. які датычыць няшчасных выпадкаў; аварыйны;

2. раўнадзейны;

3. ~a ж. фіз., мат. раўнадзейная

wypadowy

зыходны;

brama ~a вайск. зыходны пункт

wypakować

зак.

1. распакаваць;

2. напоўніць; напхаць

wypalać

незак.

1. спальваць;

wypalać dużo węgla — спальваць шмат вугалю;

2. выпальваць;

wypalać znak na ręce — выпальваць знак на руцэ;

3. выкурваць;

wypalać 40 papierosów dzienne — выкурваць 40 цыгарэт у дзень

wypalać się

незак. выгараць, дагараць, згасаць

wypalanie

н.

1. абпальванне, выпальванне;

wypalanie cegieł — абпальванне цэглы;

wypalanie naczyń glinianych — абпальванне глінянага посуду;

2. мед. прыпяканне

wypalić

зак.

1. выпаліць;

2. (паліва) спаліць, зрасходаваць;

3. абпаліць (цэглу);

4. выкурыць;

5. стрэліць, выпаліць;

6. перан. выпаліць;

7. разм. выпаліць (у печы)

wypalić się

зак. патухнуць, згаснуць, пагаснуць, дагарэць;

lampa się ~ła — лямпа патухла

wypaplać

зак. разбалбатаць, прабалбатацца

wyparcie

н. выцісканне;

wyparcie nieprzyjaciela — выгнанне ворага