Verbum

osadzać się

незак.

1. пасяляцца; сяліцца;

2. хім. асаджвацца

osadzić

зак.

1. пасяліць;

2. прызначыць; пасадзіць;

osadzić w więzieniu — пасадзіць у турму;

3. насадзіць, асадзіць;

osadzić siekierę — асадзіць сякеру;

4. спыніць, асадзіць;

osadzić konia — асадзіць (спыніць) каня

osadzić się

зак.

1. пасяліцца;

2. хім. асесці;

гл. osiąść

osamotnić

зак. зрабіць адзінокім (самотным)

osamotnieć

зак. стаць адзінокім (самотным)

osamotnienie

н. адзінокасць; самотнасць

osamotniony

адзінокі; самотны; пакінуты

osąd, ~u

м. меркаванне; заключэнне; суд

osądzać

незак. асуджаць, ганіць

osądzenie

н.

1. асуджэнне, прысуд;

2. гл. osąd