należeć
należ|eć
незак. do kogo/czego 1. належаць, прыналежаць;
on ~y do grupy wybitnych działaczy — ён належыць да ліку выдатных дзеячаў;
to ~y do jego obowiązków — гэта ўваходзіць у яго абавязкі;
2. адносіцца; датычыць;
to do mnie nie ~y — гэта мяне не датычыцца;
3. безас. трэба; належыць;
~y to zrobić — трэба (належыць) гэта зрабіць;
nie ~y drażnić psa — не трэба дражніць сабаку;
~eć do historii — стаць гісторыяй; адысці ў мінулае
należeć się
należ|eć się
незак. належаць;
~y mi się sześć dni urlopu — мне належыць шэсць дзён адпачынку;
~y mu się wymówka — яго чакае вымова; ён заслужыў вымову
należność
ж.
1. належнае;
ściągnąć należność — спагнаць належнае (належную суму);
2. доўг; запазычанасць;
należność zagraniczna — замежная запазычанасць;
zwrócić należność — вярнуць (аддаць) доўг
należycie
належным чынам; як след; адпаведна