należeć
należ|eć
незак. do kogo/czego 1. належаць, прыналежаць;
on ~y do grupy wybitnych działaczy — ён належыць да ліку выдатных дзеячаў;
to ~y do jego obowiązków — гэта ўваходзіць у яго абавязкі;
2. адносіцца; датычыць;
to do mnie nie ~y — гэта мяне не датычыцца;
3. безас. трэба; належыць;
~y to zrobić — трэба (належыць) гэта зрабіць;
nie ~y drażnić psa — не трэба дражніць сабаку;
~eć do historii — стаць гісторыяй; адысці ў мінулае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)