Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

miedziany

miedzian|y

медны, мядзяны;

blacha ~a — ліставая медзь;

ruda ~a — медная руда;

człowiek o ~ym czole — бессаромны (несумленны) чалавек

miedzioryt, ~u

м. эстамп, гравюра на медзі, медзярыт

miedziorytnictwo

н. гравёрнае майстэрства на медзі

miedziorytnik

м. гравёр (на медзі)

miedziowy

медны;

przemysł miedziowy — медзездабывальная прамысловасць

miedzowy

межавы

miedź

mied|ź

ж.

1. медзь;

siarczan ~zi хім. медны купарвас;

2. вырабы з медзі;

3. уст. медныя грошы; медзякі

miejscami

месцамі; дзе-нідзе, сям-там

miejsce

miejsc|e

н. месца;

~e pracy — а) месца працы;

працоўнае месца;

~e zamieszkania — месца пражывання (жыхарства);

~e zbiórki — месца сходу; зборны пункт;

~e publiczne — грамадскае месца;

na ~u — на месцы;

z ~a — а) з месца;

не задумваючыся; сходу; адразу;

w ~u — а) на месцы;

тут (адрас мясцовага ліста);

to było nie na ~u — гэта было недарэчы;

nie zagrzać nigdzie ~a — нідзе доўга не затрымлівацца;

nie móc sobie znaleźć ~a — не магчы знайсці сабе месца;

stanąć w ~u — знерухомець

miejscownik

м. грам. месны склон