wyznawca
м. паслядоўнік; прыхільнік
wyznawczyni
ж. паслядоўніца; прыхільніца
wyzucie
н. z czego пазбаўленне ад чаго
wyzuć
wyzu|ć
зак.kogo z czego пазбавіць каго чаго; забраць у каго што;
~ć kogo z dziedzictwa — пазбавіць каго спадчыны;
~ł brata z jego części majątku — ён забраў у брата частку яго маёмасці
wyzuć się
зак. z czego адмовіцца ад чаго; страціць што
wyzuty
пазбаўлены;
wyzuty z sumienia — пазбаўлены сумлення;
wyzuty ze wstydu — бессаромны
wyzuwać
незак.kogo z czego пазбаўляць каго ад чаго; забіраць у каго што
wyzwać
зак.
1. выклікаць;
wyzwać kogo na pojedynek — выклікаць каго на дуэль;
2. разм. аблаяць