Verbum

wyzłocić

зак. пазалаціць

wyznaczać

незак.

1. вызначаць;

2. прызначаць;

гл. wyznaczyć

wyznacznik

м.

1. вызначальнік; паказальнік;

2. мат. вызначальнік; дэтэрмінант

wyznaczony

вызначаны; прызначаны; усталяваны

wyznaczyć

зак.

1. вызначыць;

wyznaczyć odległość — вызначыць адлегласць;

2. прызначыць;

wyznaczyć kogo na stanowisko dyrektora — прызначыць каго на пасаду дырэктара;

wyznaczyć komu spotkanie — прызначыць каму сустрэчу

wyznać

зак. komu co прызнацца каму ў чым;

\ swoje uczucia — прызнацца ў сваіх пачуццях

wyznać się

зак. разм. w (na) czym разабрацца у чым; зразумець што;

nie można było się ~\ w tym wszystkim — немагчыма было разабрацца ва ўсім гэтым

wyznanie

н.

1. прызнанне;

szczere ~e — шчырае прызнанне;

2. веравызнанне;

wolność ~a — свабода веравызнання;

~e wiary — сімвал веры; крэда

wyznawać

незак.

1. komu co прызнавацца каму ў чым;

2. co верыць у што; вызнаваць што

wyznawać się

незак. разм.w (na) czym разбірацца (арыентавацца) у чым; разумець што