Verbum

wyrzec

зак. сказаць; вымавіць

wyrzec się

зак. kogo/czego адрачыся, адмовіцца ад каго/чаго

wyrzeczenie

wyrzeczeni|e

н.

1. вымаўленне;

2. самаахвяраванне; ахвяра;

3. ~a мн. нягоды; нястача; гора; ліха

wyrzeczenie się

н. адрачэнне; адмова ад чаго;

życie pełne ~ń — жыццё, поўнае нягод

wyrzekać

незак. наракаць, скардзіцца

wyrzekać się

незак. адракацца, адмаўляцца

wyrzekanie

н. нараканне; скаргі

wyrzeźbić

зак. выразаць; зрабіць скульптуру;

wyrzeźbić co z drzewna — выразаць што з дрэва

wyrznąć

зак.

1. выразаць, высекчы;

2. разм. стукнуць, ударыць

wyrznąć się

зак.

1. выразацца;

2. разм. стукнуцца, ударыцца