Verbum

wymusić

зак.

1. змусіць, прымусіць, вымусіць;

2. дамагчыся, дабіцца

wymuskany

франтаваты, фарсіста апрануты

wymuszać

незак.

1. прымушаць, змушаць, вымушаць каго;

2. дабівацца, дамагацца ад каго

wymuszenie

н. прымус, прымушэнне

wymuszony

1. вымушаны, прымушаны, змушаны;

~a obietnica — вымушанае абяцанне;

2. нацягнуты, напружаны, ненатуральны, штучны;

atmosfera ~a — нацягнутыя адносіны; напружаная атмасфера

wymusztrować

зак. вымуштраваць, навучыць, вывучыць

wymyć

зак.

1. вымыць;

2. тэх. прамыць

wymyć się

зак. вымыцца

wymykać się

незак. вышмыгваць, уцякаць

wymysł, ~u

м.

1. выдумка; фантазія;

2. ~y мн.; гл. wymyślanie 3