Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbcdeęghijklłmnoóprsśtuwyzż-./ 
abcćdefghijklłmnoprsśtuwzż

wymóc

зак.

1. na kim вымусіць, змусіць, прымусіць каго;

2. od kogo дабіцца, дамагчыся ад каго

wymóg, ~u

м.; гл. wymogi

wymówić

зак.

1. сказаць, прамовіць, вымавіць;

2. звольніць;

wymówić pracę — а) звольніць з працы б) звольніцца з працы

wymówić się

зак. адмовіцца, адгаварыцца

wymówienie

н.

1. вымаўленне;

2. адмова; звальненне;

wymówienie pracy — звальненне з працы

wymówka

ж.

1. адгаворка; апраўданне;

2. папрок; дакор

wymrozić

зак. вымаразіць, прамарозіць

wymrzeć

зак. вымерці

wymsknąć się

зак. [нечакана] вырвацца

wymurować

зак. збудаваць, выбудаваць (з каменя, цэглы), пабудаваць сцяну (каменную)