Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авоуыэ

учу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учу́ты учу́тая учу́тае учу́тыя
Р. учу́тага учу́тай
учу́тае		 учу́тага учу́тых
Д. учу́таму учу́тай учу́таму учу́тым
В. учу́ты (неадуш.)
учу́тага (адуш.)		 учу́тую учу́тае учу́тыя (неадуш.)
учу́тых (адуш.)
Т. учу́тым учу́тай
учу́таю		 учу́тым учу́тымі
М. учу́тым учу́тай учу́тым учу́тых

Кароткая форма: учу́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

учу́хнуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учу́хну учу́хнем
2-я ас. учу́хнеш учу́хнеце
3-я ас. учу́хне учу́хнуць
Прошлы час
м. учу́хнуў учу́хнулі
ж. учу́хнула
н. учу́хнула
Загадны лад
2-я ас. учу́хні учу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час учу́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

учу́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учу́цце учу́цці
Р. учу́цця учу́ццяў
Д. учу́ццю учу́ццям
В. учу́цце учу́цці
Т. учу́ццем учу́ццямі
М. учу́цці учу́ццях

Крыніцы: piskunou2012.

учу́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учу́ю учу́ем
2-я ас. учу́еш учу́еце
3-я ас. учу́е учу́юць
Прошлы час
м. учу́ў учу́лі
ж. учу́ла
н. учу́ла
Загадны лад
2-я ас. учу́й учу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час учу́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учы́н учы́ны
Р. учы́ну учы́наў
Д. учы́ну учы́нам
В. учы́н учы́ны
Т. учы́нам учы́намі
М. учы́не учы́нах

Крыніцы: piskunou2012.

учы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. учы́на учы́ны
Р. учы́ны учы́н
Д. учы́не учы́нам
В. учы́ну учы́ны
Т. учы́най
учы́наю		 учы́намі
М. учы́не учы́нах

Крыніцы: piskunou2012.

учы́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учы́нак учы́нкі
Р. учы́нку учы́нкаў
Д. учы́нку учы́нкам
В. учы́нак учы́нкі
Т. учы́нкам учы́нкамі
М. учы́нку учы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. учыне́нне
Р. учыне́ння
Д. учыне́нню
В. учыне́нне
Т. учыне́ннем
М. учыне́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

учы́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учы́нены учы́неная учы́ненае учы́неныя
Р. учы́ненага учы́ненай
учы́ненае		 учы́ненага учы́неных
Д. учы́ненаму учы́ненай учы́ненаму учы́неным
В. учы́нены (неадуш.)
учы́ненага (адуш.)		 учы́неную учы́ненае учы́неныя (неадуш.)
учы́неных (адуш.)
Т. учы́неным учы́ненай
учы́ненаю		 учы́неным учы́ненымі
М. учы́неным учы́ненай учы́неным учы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

учы́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учы́нены учы́неная учы́ненае учы́неныя
Р. учы́ненага учы́ненай
учы́ненае		 учы́ненага учы́неных
Д. учы́ненаму учы́ненай учы́ненаму учы́неным
В. учы́нены (неадуш.)
учы́ненага (адуш.)		 учы́неную учы́ненае учы́неныя (неадуш.)
учы́неных (адуш.)
Т. учы́неным учы́ненай
учы́ненаю		 учы́неным учы́ненымі
М. учы́неным учы́ненай учы́неным учы́неных

Кароткая форма: учы́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.