Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авоуыэ

учы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учы́н учы́ны
Р. учы́ну учы́наў
Д. учы́ну учы́нам
В. учы́н учы́ны
Т. учы́нам учы́намі
М. учы́не учы́нах

Крыніцы: piskunou2012.

учы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. учы́на учы́ны
Р. учы́ны учы́н
Д. учы́не учы́нам
В. учы́ну учы́ны
Т. учы́най
учы́наю		 учы́намі
М. учы́не учы́нах

Крыніцы: piskunou2012.

учы́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учы́нак учы́нкі
Р. учы́нку учы́нкаў
Д. учы́нку учы́нкам
В. учы́нак учы́нкі
Т. учы́нкам учы́нкамі
М. учы́нку учы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. учыне́нне
Р. учыне́ння
Д. учыне́нню
В. учыне́нне
Т. учыне́ннем
М. учыне́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

учы́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учы́нены учы́неная учы́ненае учы́неныя
Р. учы́ненага учы́ненай
учы́ненае		 учы́ненага учы́неных
Д. учы́ненаму учы́ненай учы́ненаму учы́неным
В. учы́нены (неадуш.)
учы́ненага (адуш.)		 учы́неную учы́ненае учы́неныя (неадуш.)
учы́неных (адуш.)
Т. учы́неным учы́ненай
учы́ненаю		 учы́неным учы́ненымі
М. учы́неным учы́ненай учы́неным учы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

учы́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учы́нены учы́неная учы́ненае учы́неныя
Р. учы́ненага учы́ненай
учы́ненае		 учы́ненага учы́неных
Д. учы́ненаму учы́ненай учы́ненаму учы́неным
В. учы́нены (неадуш.)
учы́ненага (адуш.)		 учы́неную учы́ненае учы́неныя (неадуш.)
учы́неных (адуш.)
Т. учы́неным учы́ненай
учы́ненаю		 учы́неным учы́ненымі
М. учы́неным учы́ненай учы́неным учы́неных

Кароткая форма: учы́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

учыні́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. учы́ніцца учы́няцца
Прошлы час
м. учыні́ўся учыні́ліся
ж. учыні́лася
н. учыні́лася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учыню́ учы́нім
2-я ас. учы́ніш учы́ніце
3-я ас. учы́ніць учы́няць
Прошлы час
м. учыні́ў учыні́лі
ж. учыні́ла
н. учыні́ла
Загадны лад
2-я ас. учыні́ учыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час учыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учы́нна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
учы́нна - -

Крыніцы: piskunou2012.

учы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учы́нны учы́нная учы́ннае учы́нныя
Р. учы́ннага учы́ннай
учы́ннае		 учы́ннага учы́нных
Д. учы́ннаму учы́ннай учы́ннаму учы́нным
В. учы́нны (неадуш.)
учы́ннага (адуш.)		 учы́нную учы́ннае учы́нныя (неадуш.)
учы́нных (адуш.)
Т. учы́нным учы́ннай
учы́ннаю		 учы́нным учы́ннымі
М. учы́нным учы́ннай учы́нным учы́нных

Крыніцы: piskunou2012.