монацыто́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
монацыто́з |
монацыто́зы |
Р. |
монацыто́зу |
монацыто́заў |
Д. |
монацыто́зу |
монацыто́зам |
В. |
монацыто́з |
монацыто́зы |
Т. |
монацыто́зам |
монацыто́замі |
М. |
монацыто́зе |
монацыто́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
монацэнтры́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
монацэнтры́зм |
Р. |
монацэнтры́зму |
Д. |
монацэнтры́зму |
В. |
монацэнтры́зм |
Т. |
монацэнтры́змам |
М. |
монацэнтры́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
монаэтні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
монаэтні́чны |
монаэтні́чная |
монаэтні́чнае |
монаэтні́чныя |
Р. |
монаэтні́чнага |
монаэтні́чнай монаэтні́чнае |
монаэтні́чнага |
монаэтні́чных |
Д. |
монаэтні́чнаму |
монаэтні́чнай |
монаэтні́чнаму |
монаэтні́чным |
В. |
монаэтні́чны (неадуш.) монаэтні́чнага (адуш.) |
монаэтні́чную |
монаэтні́чнае |
монаэтні́чныя (неадуш.) монаэтні́чных (адуш.) |
Т. |
монаэтні́чным |
монаэтні́чнай монаэтні́чнаю |
монаэтні́чным |
монаэтні́чнымі |
М. |
монаэтні́чным |
монаэтні́чнай |
монаэтні́чным |
монаэтні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Мо́неўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мо́неўка |
Р. |
Мо́неўкі |
Д. |
Мо́неўцы |
В. |
Мо́неўку |
Т. |
Мо́неўкай Мо́неўкаю |
М. |
Мо́неўцы |
Мо́ніка
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мо́ніка |
Р. |
Мо́нікі |
Д. |
Мо́ніцы |
В. |
Мо́ніку |
Т. |
Мо́нікай Мо́нікаю |
М. |
Мо́ніцы |
мо́нстр
‘жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́нстр |
мо́нстры |
Р. |
мо́нстра |
мо́нстраў |
Д. |
мо́нстру |
мо́нстрам |
В. |
мо́нстра |
мо́нстраў |
Т. |
мо́нстрам |
мо́нстрамі |
М. |
мо́нстры |
мо́нстрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мо́нстр
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́нстр |
мо́нстры |
Р. |
мо́нстра |
мо́нстраў |
Д. |
мо́нстру |
мо́нстрам |
В. |
мо́нстра |
мо́нстраў |
Т. |
мо́нстрам |
мо́нстрамі |
М. |
мо́нстры |
мо́нстрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мо́нстр
‘рэч’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́нстр |
мо́нстры |
Р. |
мо́нстра |
мо́нстраў |
Д. |
мо́нстру |
мо́нстрам |
В. |
мо́нстр |
мо́нстры |
Т. |
мо́нстрам |
мо́нстрамі |
М. |
мо́нстры |
мо́нстрах |
Крыніцы:
piskunou2012.