дэкампілява́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэкампілява́ны |
дэкампілява́ная |
дэкампілява́нае |
дэкампілява́ныя |
| Р. |
дэкампілява́нага |
дэкампілява́най
дэкампілява́нае |
дэкампілява́нага |
дэкампілява́ных |
| Д. |
дэкампілява́наму |
дэкампілява́най |
дэкампілява́наму |
дэкампілява́ным |
| В. |
дэкампілява́ны (неадуш.)
дэкампілява́нага (адуш.) |
дэкампілява́ную |
дэкампілява́нае |
дэкампілява́ныя (неадуш.)
дэкампілява́ных (адуш.) |
| Т. |
дэкампілява́ным |
дэкампілява́най
дэкампілява́наю |
дэкампілява́ным |
дэкампілява́нымі |
| М. |
дэкампілява́ным |
дэкампілява́най |
дэкампілява́ным |
дэкампілява́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэкампілява́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
дэкампілю́ецца |
дэкампілю́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дэкампілява́ўся |
дэкампілява́ліся |
| ж. |
дэкампілява́лася |
| н. |
дэкампілява́лася |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэкампілява́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэкампілю́ю |
дэкампілю́ем |
| 2-я ас. |
дэкампілю́еш |
дэкампілю́еце |
| 3-я ас. |
дэкампілю́е |
дэкампілю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дэкампілява́ў |
дэкампілява́лі |
| ж. |
дэкампілява́ла |
| н. |
дэкампілява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дэкампілю́й |
дэкампілю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
дэкампілява́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэкампіля́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэкампіля́тар |
дэкампіля́тары |
| Р. |
дэкампіля́тара |
дэкампіля́тараў |
| Д. |
дэкампіля́тару |
дэкампіля́тарам |
| В. |
дэкампіля́тар |
дэкампіля́тары |
| Т. |
дэкампіля́тарам |
дэкампіля́тарамі |
| М. |
дэкампіля́тары |
дэкампіля́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэкампіля́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэкампіля́цыя |
| Р. |
дэкампіля́цыі |
| Д. |
дэкампіля́цыі |
| В. |
дэкампіля́цыю |
| Т. |
дэкампіля́цыяй
дэкампіля́цыяю |
| М. |
дэкампіля́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэкампрэ́сар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэкампрэ́сар |
дэкампрэ́сары |
| Р. |
дэкампрэ́сара |
дэкампрэ́сараў |
| Д. |
дэкампрэ́сару |
дэкампрэ́сарам |
| В. |
дэкампрэ́сар |
дэкампрэ́сары |
| Т. |
дэкампрэ́сарам |
дэкампрэ́сарамі |
| М. |
дэкампрэ́сары |
дэкампрэ́сарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
дэкампрэсі́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэкампрэсі́йны |
дэкампрэсі́йная |
дэкампрэсі́йнае |
дэкампрэсі́йныя |
| Р. |
дэкампрэсі́йнага |
дэкампрэсі́йнай
дэкампрэсі́йнае |
дэкампрэсі́йнага |
дэкампрэсі́йных |
| Д. |
дэкампрэсі́йнаму |
дэкампрэсі́йнай |
дэкампрэсі́йнаму |
дэкампрэсі́йным |
| В. |
дэкампрэсі́йны (неадуш.)
дэкампрэсі́йнага (адуш.) |
дэкампрэсі́йную |
дэкампрэсі́йнае |
дэкампрэсі́йныя (неадуш.)
дэкампрэсі́йных (адуш.) |
| Т. |
дэкампрэсі́йным |
дэкампрэсі́йнай
дэкампрэсі́йнаю |
дэкампрэсі́йным |
дэкампрэсі́йнымі |
| М. |
дэкампрэсі́йным |
дэкампрэсі́йнай |
дэкампрэсі́йным |
дэкампрэсі́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
дэкампрэ́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэкампрэ́сія |
| Р. |
дэкампрэ́сіі |
| Д. |
дэкампрэ́сіі |
| В. |
дэкампрэ́сію |
| Т. |
дэкампрэ́сіяй
дэкампрэ́сіяю |
| М. |
дэкампрэ́сіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
дэкамуніза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэкамуніза́цыя |
| Р. |
дэкамуніза́цыі |
| Д. |
дэкамуніза́цыі |
| В. |
дэкамуніза́цыю |
| Т. |
дэкамуніза́цыяй
дэкамуніза́цыяю |
| М. |
дэкамуніза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.