затыка́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
затыка́льшчыца |
затыка́льшчыцы |
| Р. |
затыка́льшчыцы |
затыка́льшчыц |
| Д. |
затыка́льшчыцы |
затыка́льшчыцам |
| В. |
затыка́льшчыцу |
затыка́льшчыц |
| Т. |
затыка́льшчыцай затыка́льшчыцаю |
затыка́льшчыцамі |
| М. |
затыка́льшчыцы |
затыка́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
затыка́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
затыка́нне |
| Р. |
затыка́ння |
| Д. |
затыка́нню |
| В. |
затыка́нне |
| Т. |
затыка́ннем |
| М. |
затыка́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
затыка́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
затыка́ннік |
затыка́ннікі |
| Р. |
затыка́нніка |
затыка́ннікаў |
| Д. |
затыка́нніку |
затыка́ннікам |
| В. |
затыка́ннік |
затыка́ннікі |
| Т. |
затыка́ннікам |
затыка́ннікамі |
| М. |
затыка́нніку |
затыка́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
заты́каны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заты́каны |
заты́каная |
заты́канае |
заты́каныя |
| Р. |
заты́канага |
заты́канай заты́канае |
заты́канага |
заты́каных |
| Д. |
заты́канаму |
заты́канай |
заты́канаму |
заты́каным |
| В. |
заты́каны (неадуш.) заты́канага (адуш.) |
заты́каную |
заты́канае |
заты́каныя (неадуш.) заты́каных (адуш.) |
| Т. |
заты́каным |
заты́канай заты́канаю |
заты́каным |
заты́канымі |
| М. |
заты́каным |
заты́канай |
заты́каным |
заты́каных |
Крыніцы:
piskunou2012.
затыка́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
затыка́ецца |
затыка́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
затыка́ўся |
затыка́ліся |
| ж. |
затыка́лася |
| н. |
затыка́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заты́каць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заты́каю |
заты́каем |
| 2-я ас. |
заты́каеш |
заты́каеце |
| 3-я ас. |
заты́кае |
заты́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
заты́каў |
заты́калі |
| ж. |
заты́кала |
| н. |
заты́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заты́кай |
заты́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
заты́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
затыка́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
затыка́ю |
затыка́ем |
| 2-я ас. |
затыка́еш |
затыка́еце |
| 3-я ас. |
затыка́е |
затыка́юць |
| Прошлы час |
| м. |
затыка́ў |
затыка́лі |
| ж. |
затыка́ла |
| н. |
затыка́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
затыка́й |
затыка́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
затыка́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
затылава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
затылава́нне |
| Р. |
затылава́ння |
| Д. |
затылава́нню |
| В. |
затылава́нне |
| Т. |
затылава́ннем |
| М. |
затылава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.