Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гумарэ́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гумарэ́ска гумарэ́скі
Р. гумарэ́скі гумарэ́сак
Д. гумарэ́сцы гумарэ́скам
В. гумарэ́ску гумарэ́скі
Т. гумарэ́скай
гумарэ́скаю		 гумарэ́скамі
М. гумарэ́сцы гумарэ́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуматэхні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуматэхні́чны гуматэхні́чная гуматэхні́чнае гуматэхні́чныя
Р. гуматэхні́чнага гуматэхні́чнай
гуматэхні́чнае		 гуматэхні́чнага гуматэхні́чных
Д. гуматэхні́чнаму гуматэхні́чнай гуматэхні́чнаму гуматэхні́чным
В. гуматэхні́чны (неадуш.)
гуматэхні́чнага (адуш.)		 гуматэхні́чную гуматэхні́чнае гуматэхні́чныя (неадуш.)
гуматэхні́чных (адуш.)
Т. гуматэхні́чным гуматэхні́чнай
гуматэхні́чнаю		 гуматэхні́чным гуматэхні́чнымі
М. гуматэхні́чным гуматэхні́чнай гуматэхні́чным гуматэхні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

гумаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гумаўшчы́к гумаўшчыкі́
Р. гумаўшчыка́ гумаўшчыко́ў
Д. гумаўшчыку́ гумаўшчыка́м
В. гумаўшчыка́ гумаўшчыко́ў
Т. гумаўшчыко́м гумаўшчыка́мі
М. гумаўшчыку́ гумаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

гумаўшчы́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гумаўшчы́ца гумаўшчы́цы
Р. гумаўшчы́цы гумаўшчы́ц
Д. гумаўшчы́цы гумаўшчы́цам
В. гумаўшчы́цу гумаўшчы́ц
Т. гумаўшчы́цай
гумаўшчы́цаю		 гумаўшчы́цамі
М. гумаўшчы́цы гумаўшчы́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гумбачы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гумбачы́
Р. Гумбачо́ў
Д. Гумбача́м
В. Гумбачы́
Т. Гумбача́мі
М. Гумбача́х

Гу́мберт

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Гу́мберт Гу́мберты
Р. Гу́мберта Гу́мбертаў
Д. Гу́мберту Гу́мбертам
В. Гу́мберта Гу́мбертаў
Т. Гу́мбертам Гу́мбертамі
М. Гу́мберце Гу́мбертах

Гуме́нікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуме́нікі
Р. Гуме́нікаў
Д. Гуме́нікам
В. Гуме́нікі
Т. Гуме́нікамі
М. Гуме́ніках

гуме́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуме́ннік гуме́ннікі
Р. гуме́нніка гуме́ннікаў
Д. гуме́нніку гуме́ннікам
В. гуме́нніка гуме́ннікаў
Т. гуме́ннікам гуме́ннікамі
М. гуме́нніку гуме́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гуме́ннікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуме́ннікі
Р. Гуме́ннікаў
Д. Гуме́ннікам
В. Гуме́ннікі
Т. Гуме́ннікамі
М. Гуме́нніках

гуме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуме́нны гуме́нная гуме́ннае гуме́нныя
Р. гуме́ннага гуме́ннай
гуме́ннае		 гуме́ннага гуме́нных
Д. гуме́ннаму гуме́ннай гуме́ннаму гуме́нным
В. гуме́нны (неадуш.)
гуме́ннага (адуш.)		 гуме́нную гуме́ннае гуме́нныя (неадуш.)
гуме́нных (адуш.)
Т. гуме́нным гуме́ннай
гуме́ннаю		 гуме́нным гуме́ннымі
М. гуме́нным гуме́ннай гуме́нным гуме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.