Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
авдезілмопрстуфшю

эктатро́ф

‘мікраарганізм’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эктатро́ф эктатро́фы
Р. эктатро́фа эктатро́фаў
Д. эктатро́фу эктатро́фам
В. эктатро́ф эктатро́фы
Т. эктатро́фам эктатро́фамі
М. эктатро́фе эктатро́фах

Крыніцы: piskunou2012.

эктатро́фны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эктатро́фны эктатро́фная эктатро́фнае эктатро́фныя
Р. эктатро́фнага эктатро́фнай
эктатро́фнае		 эктатро́фнага эктатро́фных
Д. эктатро́фнаму эктатро́фнай эктатро́фнаму эктатро́фным
В. эктатро́фны (неадуш.)
эктатро́фнага (адуш.)		 эктатро́фную эктатро́фнае эктатро́фныя (неадуш.)
эктатро́фных (адуш.)
Т. эктатро́фным эктатро́фнай
эктатро́фнаю		 эктатро́фным эктатро́фнымі
М. эктатро́фным эктатро́фнай эктатро́фным эктатро́фных

Крыніцы: piskunou2012.

э́ктыма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. э́ктыма
Р. э́ктымы
Д. э́ктыме
В. э́ктыму
Т. э́ктымай
э́ктымаю
М. э́ктыме

Крыніцы: piskunou2012.

эктыпаграфі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эктыпаграфі́чны эктыпаграфі́чная эктыпаграфі́чнае эктыпаграфі́чныя
Р. эктыпаграфі́чнага эктыпаграфі́чнай
эктыпаграфі́чнае		 эктыпаграфі́чнага эктыпаграфі́чных
Д. эктыпаграфі́чнаму эктыпаграфі́чнай эктыпаграфі́чнаму эктыпаграфі́чным
В. эктыпаграфі́чны (неадуш.)
эктыпаграфі́чнага (адуш.)		 эктыпаграфі́чную эктыпаграфі́чнае эктыпаграфі́чныя (неадуш.)
эктыпаграфі́чных (адуш.)
Т. эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнай
эктыпаграфі́чнаю		 эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнымі
М. эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнай эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

эктыпагра́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эктыпагра́фія
Р. эктыпагра́фіі
Д. эктыпагра́фіі
В. эктыпагра́фію
Т. эктыпагра́фіяй
эктыпагра́фіяю
М. эктыпагра́фіі

Крыніцы: piskunou2012.

эктэрыцы́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эктэрыцы́д
Р. эктэрыцы́ду
Д. эктэрыцы́ду
В. эктэрыцы́д
Т. эктэрыцы́дам
М. эктэрыцы́дзе

Крыніцы: piskunou2012.

экуме́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. экуме́на
Р. экуме́ны
Д. экуме́не
В. экуме́ну
Т. экуме́най
экуме́наю
М. экуме́не

Крыніцы: piskunou2012.

экумені́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. экумені́зм
Р. экумені́зму
Д. экумені́зму
В. экумені́зм
Т. экумені́змам
М. экумені́зме

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

экумені́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экумені́ст экумені́сты
Р. экумені́ста экумені́стаў
Д. экумені́сту экумені́стам
В. экумені́ста экумені́стаў
Т. экумені́стам экумені́стамі
М. экумені́сце экумені́стах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

экумені́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экумені́стка экумені́сткі
Р. экумені́сткі экумені́стак
Д. экумені́стцы экумені́сткам
В. экумені́стку экумені́стак
Т. экумені́сткай
экумені́сткаю		 экумені́сткамі
М. экумені́стцы экумені́стках

Крыніцы: piskunou2012.