Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

уцяка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уцяка́нне
Р. уцяка́ння
Д. уцяка́нню
В. уцяка́нне
Т. уцяка́ннем
М. уцяка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уцяка́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уцяка́цкі уцяка́цкая уцяка́цкае уцяка́цкія
Р. уцяка́цкага уцяка́цкай
уцяка́цкае		 уцяка́цкага уцяка́цкіх
Д. уцяка́цкаму уцяка́цкай уцяка́цкаму уцяка́цкім
В. уцяка́цкі (неадуш.)
уцяка́цкага (адуш.)		 уцяка́цкую уцяка́цкае уцяка́цкія (неадуш.)
уцяка́цкіх (адуш.)
Т. уцяка́цкім уцяка́цкай
уцяка́цкаю		 уцяка́цкім уцяка́цкімі
М. уцяка́цкім уцяка́цкай уцяка́цкім уцяка́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

уцяка́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уцяка́цтва
Р. уцяка́цтва
Д. уцяка́цтву
В. уцяка́цтва
Т. уцяка́цтвам
М. уцяка́цтве

Крыніцы: piskunou2012.

уцяка́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уцяка́ю уцяка́ем
2-я ас. уцяка́еш уцяка́еце
3-я ас. уцяка́е уцяка́юць
Прошлы час
м. уцяка́ў уцяка́лі
ж. уцяка́ла
н. уцяка́ла
Загадны лад
2-я ас. уцяка́й уцяка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уцяка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

уцяка́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уцяка́ч уцекачы́
Р. уцекача́ уцекачо́ў
Д. уцекачу́ уцекача́м
В. уцекача́ уцекачо́ў
Т. уцекачо́м уцекача́мі
М. уцекачу́ уцекача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уцяка́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уцяка́чка уцяка́чкі
Р. уцяка́чкі уцяка́чак
Д. уцяка́чцы уцяка́чкам
В. уцяка́чку уцяка́чак
Т. уцяка́чкай
уцяка́чкаю		 уцяка́чкамі
М. уцяка́чцы уцяка́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уцяле́сненасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. уцяле́сненасць уцяле́сненасці
Р. уцяле́сненасці уцяле́сненасцяў
уцяле́сненасцей
Д. уцяле́сненасці уцяле́сненасцям
В. уцяле́сненасць уцяле́сненасці
Т. уцяле́сненасцю уцяле́сненасцямі
М. уцяле́сненасці уцяле́сненасцях

Крыніцы: piskunou2012.

уцяле́сненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уцяле́сненне уцяле́сненні
Р. уцяле́снення уцяле́сненняў
Д. уцяле́сненню уцяле́сненням
В. уцяле́сненне уцяле́сненні
Т. уцяле́сненнем уцяле́сненнямі
М. уцяле́сненні уцяле́сненнях

Крыніцы: piskunou2012.

уцяле́снены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уцяле́снены уцяле́сненая уцяле́сненае уцяле́сненыя
Р. уцяле́сненага уцяле́сненай
уцяле́сненае		 уцяле́сненага уцяле́сненых
Д. уцяле́сненаму уцяле́сненай уцяле́сненаму уцяле́сненым
В. уцяле́снены (неадуш.)
уцяле́сненага (адуш.)		 уцяле́сненую уцяле́сненае уцяле́сненыя (неадуш.)
уцяле́сненых (адуш.)
Т. уцяле́сненым уцяле́сненай
уцяле́сненаю		 уцяле́сненым уцяле́сненымі
М. уцяле́сненым уцяле́сненай уцяле́сненым уцяле́сненых

Крыніцы: piskunou2012.

уцяле́снены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уцяле́снены уцяле́сненая уцяле́сненае уцяле́сненыя
Р. уцяле́сненага уцяле́сненай
уцяле́сненае		 уцяле́сненага уцяле́сненых
Д. уцяле́сненаму уцяле́сненай уцяле́сненаму уцяле́сненым
В. уцяле́снены (неадуш.)
уцяле́сненага (адуш.)		 уцяле́сненую уцяле́сненае уцяле́сненыя (неадуш.)
уцяле́сненых (адуш.)
Т. уцяле́сненым уцяле́сненай
уцяле́сненаю		 уцяле́сненым уцяле́сненымі
М. уцяле́сненым уцяле́сненай уцяле́сненым уцяле́сненых

Кароткая форма: уцяле́снена.

Крыніцы: piskunou2012.