уцяка́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| уцяка́ч | уцекачы́ | |
| уцекача́ | уцекачо́ў | |
| уцекачу́ | уцекача́м | |
| уцекача́ | уцекачо́ў | |
| уцекачо́м | уцекача́мі | |
| уцекачу́ | уцекача́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)