уцяка́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уцяка́ч уцекачы́
Р. уцекача́ уцекачо́ў
Д. уцекачу́ уцекача́м
В. уцекача́ уцекачо́ў
Т. уцекачо́м уцекача́мі
М. уцекачу́ уцекача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)