Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя

законапаслухмя́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. законапаслухмя́насць
Р. законапаслухмя́насці
Д. законапаслухмя́насці
В. законапаслухмя́насць
Т. законапаслухмя́насцю
М. законапаслухмя́насці

Крыніцы: piskunou2012.

законапаслухмя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. законапаслухмя́ны законапаслухмя́ная законапаслухмя́нае законапаслухмя́ныя
Р. законапаслухмя́нага законапаслухмя́най
законапаслухмя́нае		 законапаслухмя́нага законапаслухмя́ных
Д. законапаслухмя́наму законапаслухмя́най законапаслухмя́наму законапаслухмя́ным
В. законапаслухмя́ны (неадуш.)
законапаслухмя́нага (адуш.)		 законапаслухмя́ную законапаслухмя́нае законапаслухмя́ныя (неадуш.)
законапаслухмя́ных (адуш.)
Т. законапаслухмя́ным законапаслухмя́най
законапаслухмя́наю		 законапаслухмя́ным законапаслухмя́нымі
М. законапаслухмя́ным законапаслухмя́най законапаслухмя́ным законапаслухмя́ных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

законапрае́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законапрае́кт законапрае́кты
Р. законапрае́кта законапрае́ктаў
Д. законапрае́кту законапрае́ктам
В. законапрае́кт законапрае́кты
Т. законапрае́ктам законапрае́ктамі
М. законапрае́кце законапрае́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зако́напраектны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зако́напраектны зако́напраектная зако́напраектнае зако́напраектныя
Р. зако́напраектнага зако́напраектнай
зако́напраектнае		 зако́напраектнага зако́напраектных
Д. зако́напраектнаму зако́напраектнай зако́напраектнаму зако́напраектным
В. зако́напраектны
зако́напраектнага		 зако́напраектную зако́напраектнае зако́напраектныя
Т. зако́напраектным зако́напраектнай
зако́напраектнаю		 зако́напраектным зако́напраектнымі
М. зако́напраектным зако́напраектнай зако́напраектным зако́напраектных

законапрае́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. законапрае́ктны законапрае́ктная законапрае́ктнае законапрае́ктныя
Р. законапрае́ктнага законапрае́ктнай
законапрае́ктнае		 законапрае́ктнага законапрае́ктных
Д. законапрае́ктнаму законапрае́ктнай законапрае́ктнаму законапрае́ктным
В. законапрае́ктны (неадуш.)
законапрае́ктнага (адуш.)		 законапрае́ктную законапрае́ктнае законапрае́ктныя (неадуш.)
законапрае́ктных (адуш.)
Т. законапрае́ктным законапрае́ктнай
законапрае́ктнаю		 законапрае́ктным законапрае́ктнымі
М. законапрае́ктным законапрае́ктнай законапрае́ктным законапрае́ктных

Крыніцы: piskunou2012.

зако́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зако́нна зако́нней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

законнанаро́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. законнанаро́джаны законнанаро́джаная законнанаро́джанае законнанаро́джаныя
Р. законнанаро́джанага законнанаро́джанай
законнанаро́джанае		 законнанаро́джанага законнанаро́джаных
Д. законнанаро́джанаму законнанаро́джанай законнанаро́джанаму законнанаро́джаным
В. законнанаро́джаны (неадуш.)
законнанаро́джанага (адуш.)		 законнанаро́джаную законнанаро́джанае законнанаро́джаныя (неадуш.)
законнанаро́джаных (адуш.)
Т. законнанаро́джаным законнанаро́джанай
законнанаро́джанаю		 законнанаро́джаным законнанаро́джанымі
М. законнанаро́джаным законнанаро́джанай законнанаро́джаным законнанаро́джаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

зако́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. зако́ннасць
Р. зако́ннасці
Д. зако́ннасці
В. зако́ннасць
Т. зако́ннасцю
М. зако́ннасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зако́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зако́ннік зако́ннікі
Р. зако́нніка зако́ннікаў
Д. зако́нніку зако́ннікам
В. зако́нніка зако́ннікаў
Т. зако́ннікам зако́ннікамі
М. зако́нніку зако́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зако́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зако́нніца зако́нніцы
Р. зако́нніцы зако́нніц
Д. зако́нніцы зако́нніцам
В. зако́нніцу зако́нніц
Т. зако́нніцай
зако́нніцаю		 зако́нніцамі
М. зако́нніцы зако́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.