Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гуртава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуртава́нне
Р. гуртава́ння
Д. гуртава́нню
В. гуртава́нне
Т. гуртава́ннем
М. гуртава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гуртава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гурту́юся гурту́емся
2-я ас. гурту́ешся гурту́ецеся
3-я ас. гурту́ецца гурту́юцца
Прошлы час
м. гуртава́ўся гуртава́ліся
ж. гуртава́лася
н. гуртава́лася
Загадны лад
2-я ас. гурту́йся гурту́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час гурту́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гуртава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гурту́ю гурту́ем
2-я ас. гурту́еш гурту́еце
3-я ас. гурту́е гурту́юць
Прошлы час
м. гуртава́ў гуртава́лі
ж. гуртава́ла
н. гуртава́ла
Загадны лад
2-я ас. гурту́й гурту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гурту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гуртавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуртавы́ гуртава́я гуртаво́е гуртавы́я
Р. гуртаво́га гуртаво́й
гуртаво́е		 гуртаво́га гуртавы́х
Д. гуртаво́му гуртаво́й гуртаво́му гуртавы́м
В. гуртавы́ (неадуш.)
гуртаво́га (адуш.)		 гуртаву́ю гуртаво́е гуртавы́я (неадуш.)
гуртавы́х (адуш.)
Т. гуртавы́м гуртаво́й
гуртаво́ю		 гуртавы́м гуртавы́мі
М. гуртавы́м гуртаво́й гуртавы́м гуртавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́ртам

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
гу́ртам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

гуртаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуртаўшчы́к гуртаўшчыкі́
Р. гуртаўшчыка́ гуртаўшчыко́ў
Д. гуртаўшчыку́ гуртаўшчыка́м
В. гуртаўшчыка́ гуртаўшчыко́ў
Т. гуртаўшчыко́м гуртаўшчыка́мі
М. гуртаўшчыку́ гуртаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуртаўшчы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гуртаўшчы́на
Р. гуртаўшчы́ны
Д. гуртаўшчы́не
В. гуртаўшчы́ну
Т. гуртаўшчы́най
гуртаўшчы́наю
М. гуртаўшчы́не

Крыніцы: piskunou2012.

гуртаўшчы́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуртаўшчы́цкі гуртаўшчы́цкая гуртаўшчы́цкае гуртаўшчы́цкія
Р. гуртаўшчы́цкага гуртаўшчы́цкай
гуртаўшчы́цкае		 гуртаўшчы́цкага гуртаўшчы́цкіх
Д. гуртаўшчы́цкаму гуртаўшчы́цкай гуртаўшчы́цкаму гуртаўшчы́цкім
В. гуртаўшчы́цкі
гуртаўшчы́цкага		 гуртаўшчы́цкую гуртаўшчы́цкае гуртаўшчы́цкія
гуртаўшчы́цкіх
Т. гуртаўшчы́цкім гуртаўшчы́цкай
гуртаўшчы́цкаю		 гуртаўшчы́цкім гуртаўшчы́цкімі
М. гуртаўшчы́цкім гуртаўшчы́цкай гуртаўшчы́цкім гуртаўшчы́цкіх

Крыніцы: tsblm1996.

гуртко́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуртко́вец гуртко́ўцы
Р. гуртко́ўца гуртко́ўцаў
Д. гуртко́ўцу гуртко́ўцам
В. гуртко́ўца гуртко́ўцаў
Т. гуртко́ўцам гуртко́ўцамі
М. гуртко́ўцу гуртко́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуртко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуртко́вы гуртко́вая гуртко́вае гуртко́выя
Р. гуртко́вага гуртко́вай
гуртко́вае		 гуртко́вага гуртко́вых
Д. гуртко́ваму гуртко́вай гуртко́ваму гуртко́вым
В. гуртко́вы (неадуш.)
гуртко́вага (адуш.)		 гуртко́вую гуртко́вае гуртко́выя (неадуш.)
гуртко́вых (адуш.)
Т. гуртко́вым гуртко́вай
гуртко́ваю		 гуртко́вым гуртко́вымі
М. гуртко́вым гуртко́вай гуртко́вым гуртко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.