гуртаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуртаўшчы́к гуртаўшчыкі́
Р. гуртаўшчыка́ гуртаўшчыко́ў
Д. гуртаўшчыку́ гуртаўшчыка́м
В. гуртаўшчыка́ гуртаўшчыко́ў
Т. гуртаўшчыко́м гуртаўшчыка́мі
М. гуртаўшчыку́ гуртаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)