Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вяро́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяро́вачны вяро́вачная вяро́вачнае вяро́вачныя
Р. вяро́вачнага вяро́вачнай
вяро́вачнае		 вяро́вачнага вяро́вачных
Д. вяро́вачнаму вяро́вачнай вяро́вачнаму вяро́вачным
В. вяро́вачны (неадуш.)
вяро́вачнага (адуш.)		 вяро́вачную вяро́вачнае вяро́вачныя (неадуш.)
вяро́вачных (адуш.)
Т. вяро́вачным вяро́вачнай
вяро́вачнаю		 вяро́вачным вяро́вачнымі
М. вяро́вачным вяро́вачнай вяро́вачным вяро́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́за вяро́зы
Р. вяро́зы вяро́з
Д. вяро́зе вяро́зам
В. вяро́зу вяро́зы
Т. вяро́зай
вяро́заю		 вяро́замі
М. вяро́зе вяро́зах

Крыніцы: piskunou2012.

вяро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́ўка вяро́ўкі
Р. вяро́ўкі вяро́вак
Д. вяро́ўцы вяро́ўкам
В. вяро́ўку вяро́ўкі
Т. вяро́ўкай
вяро́ўкаю		 вяро́ўкамі
М. вяро́ўцы вяро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́ўчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяро́ўчаны вяро́ўчаная вяро́ўчанае вяро́ўчаныя
Р. вяро́ўчанага вяро́ўчанай
вяро́ўчанае		 вяро́ўчанага вяро́ўчаных
Д. вяро́ўчанаму вяро́ўчанай вяро́ўчанаму вяро́ўчаным
В. вяро́ўчаны (неадуш.)
вяро́ўчанага (адуш.)		 вяро́ўчаную вяро́ўчанае вяро́ўчаныя (неадуш.)
вяро́ўчаных (адуш.)
Т. вяро́ўчаным вяро́ўчанай
вяро́ўчанаю		 вяро́ўчаным вяро́ўчанымі
М. вяро́ўчаным вяро́ўчанай вяро́ўчаным вяро́ўчаных

Крыніцы: piskunou2012.

вяро́ўчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́ўчына вяро́ўчыны
Р. вяро́ўчыны вяро́ўчын
Д. вяро́ўчыне вяро́ўчынам
В. вяро́ўчыну вяро́ўчыны
Т. вяро́ўчынай
вяро́ўчынаю		 вяро́ўчынамі
М. вяро́ўчыне вяро́ўчынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вярста́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярста́ вёрсты
вярсты́
Р. вярсты́ вё́рст
вёрстаў
Д. вярсце́ вёрстам
В. вярсту́ вёрсты
вярсты́
Т. вярсто́й
вярсто́ю		 вёрстамі
М. вярсце́ вёрстах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вярста́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вярста́к верстакі́
Р. верстака́ верстако́ў
Д. верстаку́ верстака́м
В. вярста́к верстакі́
Т. верстако́м верстака́мі
М. верстаку́ верстака́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вярста́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вярста́льнік вярста́льнікі
Р. вярста́льніка вярста́льнікаў
Д. вярста́льніку вярста́льнікам
В. вярста́льніка вярста́льнікаў
Т. вярста́льнікам вярста́льнікамі
М. вярста́льніку вярста́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

вярста́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярста́льніца вярста́льніцы
Р. вярста́льніцы вярста́льніц
Д. вярста́льніцы вярста́льніцам
В. вярста́льніцу вярста́льніц
Т. вярста́льніцай
вярста́льніцаю		 вярста́льніцамі
М. вярста́льніцы вярста́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

вярста́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вярста́льны вярста́льная вярста́льнае вярста́льныя
Р. вярста́льнага вярста́льнай
вярста́льнае		 вярста́льнага вярста́льных
Д. вярста́льнаму вярста́льнай вярста́льнаму вярста́льным
В. вярста́льны (неадуш.)
вярста́льнага (адуш.)		 вярста́льную вярста́льнае вярста́льныя (неадуш.)
вярста́льных (адуш.)
Т. вярста́льным вярста́льнай
вярста́льнаю		 вярста́льным вярста́льнымі
М. вярста́льным вярста́льнай вярста́льным вярста́льных

Крыніцы: piskunou2012.