эпізады́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпізады́ст |
эпізады́сты |
Р. |
эпізады́ста |
эпізады́стаў |
Д. |
эпізады́сту |
эпізады́стам |
В. |
эпізады́ста |
эпізады́стаў |
Т. |
эпізады́стам |
эпізады́стамі |
М. |
эпізады́сце |
эпізады́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпізады́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
эпізады́чна |
эпізады́чней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
эпізады́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эпізады́чнасць |
Р. |
эпізады́чнасці |
Д. |
эпізады́чнасці |
В. |
эпізады́чнасць |
Т. |
эпізады́чнасцю |
М. |
эпізады́чнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпізады́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эпізады́чны |
эпізады́чная |
эпізады́чнае |
эпізады́чныя |
Р. |
эпізады́чнага |
эпізады́чнай эпізады́чнае |
эпізады́чнага |
эпізады́чных |
Д. |
эпізады́чнаму |
эпізады́чнай |
эпізады́чнаму |
эпізады́чным |
В. |
эпізады́чны (неадуш.) эпізады́чнага (адуш.) |
эпізады́чную |
эпізады́чнае |
эпізады́чныя (неадуш.) эпізады́чных (адуш.) |
Т. |
эпізады́чным |
эпізады́чнай эпізады́чнаю |
эпізады́чным |
эпізады́чнымі |
М. |
эпізады́чным |
эпізады́чнай |
эпізады́чным |
эпізады́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпізао́тык
‘спецыяліст у галіне эпізаотыі’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпізао́тык |
эпізао́тыкі |
Р. |
эпізао́тыка |
эпізао́тыкаў |
Д. |
эпізао́тыку |
эпізао́тыкам |
В. |
эпізао́тыка |
эпізао́тыкаў |
Т. |
эпізао́тыкам |
эпізао́тыкамі |
М. |
эпізао́тыку |
эпізао́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпізао́тыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эпізао́тыя |
Р. |
эпізао́тыі |
Д. |
эпізао́тыі |
В. |
эпізао́тыю |
Т. |
эпізао́тыяй эпізао́тыяю |
М. |
эпізао́тыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпізо́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпізо́д |
эпізо́ды |
Р. |
эпізо́ду |
эпізо́даў |
Д. |
эпізо́ду |
эпізо́дам |
В. |
эпізо́д |
эпізо́ды |
Т. |
эпізо́дам |
эпізо́дамі |
М. |
эпізо́дзе |
эпізо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпізо́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эпізо́днасць |
Р. |
эпізо́днасці |
Д. |
эпізо́днасці |
В. |
эпізо́днасць |
Т. |
эпізо́днасцю |
М. |
эпізо́днасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпізо́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эпізо́дны |
эпізо́дная |
эпізо́днае |
эпізо́дныя |
Р. |
эпізо́днага |
эпізо́днай эпізо́днае |
эпізо́днага |
эпізо́дных |
Д. |
эпізо́днаму |
эпізо́днай |
эпізо́днаму |
эпізо́дным |
В. |
эпізо́дны (неадуш.) эпізо́днага (адуш.) |
эпізо́дную |
эпізо́днае |
эпізо́дныя (неадуш.) эпізо́дных (адуш.) |
Т. |
эпізо́дным |
эпізо́днай эпізо́днаю |
эпізо́дным |
эпізо́днымі |
М. |
эпізо́дным |
эпізо́днай |
эпізо́дным |
эпізо́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
эпізо́дык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпізо́дык |
эпізо́дыкі |
Р. |
эпізо́дыку |
эпізо́дыкаў |
Д. |
эпізо́дыку |
эпізо́дыкам |
В. |
эпізо́дык |
эпізо́дыкі |
Т. |
эпізо́дыкам |
эпізо́дыкамі |
М. |
эпізо́дыку |
эпізо́дыках |
Крыніцы:
piskunou2012.