сутра́пезнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сутра́пезнік |
сутра́пезнікі |
Р. |
сутра́пезніка |
сутра́пезнікаў |
Д. |
сутра́пезніку |
сутра́пезнікам |
В. |
сутра́пезніка |
сутра́пезнікаў |
Т. |
сутра́пезнікам |
сутра́пезнікамі |
М. |
сутра́пезніку |
сутра́пезніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутра́пезніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сутра́пезніца |
сутра́пезніцы |
Р. |
сутра́пезніцы |
сутра́пезніц |
Д. |
сутра́пезніцы |
сутра́пезніцам |
В. |
сутра́пезніцу |
сутра́пезніц |
Т. |
сутра́пезніцай сутра́пезніцаю |
сутра́пезніцамі |
М. |
сутра́пезніцы |
сутра́пезніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутрыва́ць
‘стрымацца’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сутрыва́ю |
сутрыва́ем |
2-я ас. |
сутрыва́еш |
сутрыва́еце |
3-я ас. |
сутрыва́е |
сутрыва́юць |
Прошлы час |
м. |
сутрыва́ў |
сутрыва́лі |
ж. |
сутрыва́ла |
н. |
сутрыва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
сутрыва́й |
сутрыва́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
сутрыва́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутрыма́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сутрыма́юся |
сутрыма́емся |
2-я ас. |
сутрыма́ешся |
сутрыма́ецеся |
3-я ас. |
сутрыма́ецца |
сутрыма́юцца |
Прошлы час |
м. |
сутрыма́ўся |
сутрыма́ліся |
ж. |
сутрыма́лася |
н. |
сутрыма́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
сутрыма́йся |
сутрыма́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
сутрыма́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутрыма́ць
‘стрымаць, прытрымаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сутрыма́ю |
сутрыма́ем |
2-я ас. |
сутрыма́еш |
сутрыма́еце |
3-я ас. |
сутрыма́е |
сутрыма́юць |
Прошлы час |
м. |
сутрыма́ў |
сутрыма́лі |
ж. |
сутрыма́ла |
н. |
сутрыма́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
сутрыма́й |
сутрыма́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
сутрыма́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутры́мліваць
‘стрымліваць, прытрымліваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сутры́мліваю |
сутры́мліваем |
2-я ас. |
сутры́мліваеш |
сутры́мліваеце |
3-я ас. |
сутры́млівае |
сутры́мліваюць |
Прошлы час |
м. |
сутры́мліваў |
сутры́млівалі |
ж. |
сутры́млівала |
н. |
сутры́млівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
сутры́млівай |
сутры́млівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
сутры́мліваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
сутрымо́ўваць
‘стрымліваць, прытрымліваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сутрымо́ўваю |
сутрымо́ўваем |
2-я ас. |
сутрымо́ўваеш |
сутрымо́ўваеце |
3-я ас. |
сутрымо́ўвае |
сутрымо́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
сутрымо́ўваў |
сутрымо́ўвалі |
ж. |
сутрымо́ўвала |
н. |
сутрымо́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
сутрымо́ўвай |
сутрымо́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
сутрымо́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
суту́ла
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
суту́ла |
суту́лей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
суту́лаватасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
суту́лаватасць |
Р. |
суту́лаватасці |
Д. |
суту́лаватасці |
В. |
суту́лаватасць |
Т. |
суту́лаватасцю |
М. |
суту́лаватасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
суту́лаваты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
суту́лаваты |
суту́лаватая |
суту́лаватае |
суту́лаватыя |
Р. |
суту́лаватага |
суту́лаватай суту́лаватае |
суту́лаватага |
суту́лаватых |
Д. |
суту́лаватаму |
суту́лаватай |
суту́лаватаму |
суту́лаватым |
В. |
суту́лаваты (неадуш.) суту́лаватага (адуш.) |
суту́лаватую |
суту́лаватае |
суту́лаватыя (неадуш.) суту́лаватых (адуш.) |
Т. |
суту́лаватым |
суту́лаватай суту́лаватаю |
суту́лаватым |
суту́лаватымі |
М. |
суту́лаватым |
суту́лаватай |
суту́лаватым |
суту́лаватых |
Іншыя варыянты:
сутулава́ты.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.