сутрыва́ць

‘стрымацца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сутрыва́ю сутрыва́ем
2-я ас. сутрыва́еш сутрыва́еце
3-я ас. сутрыва́е сутрыва́юць
Прошлы час
м. сутрыва́ў сутрыва́лі
ж. сутрыва́ла
н. сутрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. сутрыва́й сутрыва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сутрыва́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)