Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцшэя-

дыякані́са

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыякані́са дыякані́сы
Р. дыякані́сы дыякані́с
Д. дыякані́се дыякані́сам
В. дыякані́су дыякані́с
Т. дыякані́сай
дыякані́саю		 дыякані́самі
М. дыякані́се дыякані́сах

Крыніцы: piskunou2012.

дыя́каніха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́каніха дыя́каніхі
Р. дыя́каніхі дыя́каніх
Д. дыя́канісе дыя́каніхам
В. дыя́каніху дыя́каніх
Т. дыя́каніхай
дыя́каніхаю		 дыя́каніхамі
М. дыя́канісе дыя́каніхах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

дыякані́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыякані́я дыякані́і
Р. дыякані́і дыякані́й
Д. дыякані́і дыякані́ям
В. дыякані́ю дыякані́і
Т. дыякані́яй
дыякані́яю		 дыякані́ямі
М. дыякані́і дыякані́ях

Крыніцы: piskunou2012.

дыя́канскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыя́канскі дыя́канская дыя́канскае дыя́канскія
Р. дыя́канскага дыя́канскай
дыя́канскае		 дыя́канскага дыя́канскіх
Д. дыя́канскаму дыя́канскай дыя́канскаму дыя́канскім
В. дыя́канскі (неадуш.)
дыя́канскага (адуш.)		 дыя́канскую дыя́канскае дыя́канскія (неадуш.)
дыя́канскіх (адуш.)
Т. дыя́канскім дыя́канскай
дыя́канскаю		 дыя́канскім дыя́канскімі
М. дыя́канскім дыя́канскай дыя́канскім дыя́канскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыя́канства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыя́канства
Р. дыя́канства
Д. дыя́канству
В. дыя́канства
Т. дыя́канствам
М. дыя́канстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дыя́канстваваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дыя́канствую дыя́канствуем
2-я ас. дыя́канствуеш дыя́канствуеце
3-я ас. дыя́канствуе дыя́канствуюць
Прошлы час
м. дыя́канстваваў дыя́канствавалі
ж. дыя́канствавала
н. дыя́канствавала
Дзеепрыслоўе
цяп. час дыя́канствуючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дыякрыты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыякрыты́чны дыякрыты́чная дыякрыты́чнае дыякрыты́чныя
Р. дыякрыты́чнага дыякрыты́чнай
дыякрыты́чнае		 дыякрыты́чнага дыякрыты́чных
Д. дыякрыты́чнаму дыякрыты́чнай дыякрыты́чнаму дыякрыты́чным
В. дыякрыты́чны (неадуш.)
дыякрыты́чнага (адуш.)		 дыякрыты́чную дыякрыты́чнае дыякрыты́чныя (неадуш.)
дыякрыты́чных (адуш.)
Т. дыякрыты́чным дыякрыты́чнай
дыякрыты́чнаю		 дыякрыты́чным дыякрыты́чнымі
М. дыякрыты́чным дыякрыты́чнай дыякрыты́чным дыякрыты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыяксі́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыяксі́д дыяксі́ды
Р. дыяксі́ду дыяксі́даў
Д. дыяксі́ду дыяксі́дам
В. дыяксі́д дыяксі́ды
Т. дыяксі́дам дыяксі́дамі
М. дыяксі́дзе дыяксі́дах

Крыніцы: krapivabr2012.

дыялагі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыялагі́зм
Р. дыялагі́зму
Д. дыялагі́зму
В. дыялагі́зм
Т. дыялагі́змам
М. дыялагі́зме

Крыніцы: piskunou2012.

дыялагі́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дыялагі́чнасць
Р. дыялагі́чнасці
Д. дыялагі́чнасці
В. дыялагі́чнасць
Т. дыялагі́чнасцю
М. дыялагі́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.