Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзіво́снасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіво́снасць
Р. дзіво́снасці
Д. дзіво́снасці
В. дзіво́снасць
Т. дзіво́снасцю
М. дзіво́снасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіво́сна-прыго́жы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіво́сна-прыго́жы дзіво́сна-прыго́жая дзіво́сна-прыго́жае дзіво́сна-прыго́жыя
Р. дзіво́сна-прыго́жага дзіво́сна-прыго́жай
дзіво́сна-прыго́жае		 дзіво́сна-прыго́жага дзіво́сна-прыго́жых
Д. дзіво́сна-прыго́жаму дзіво́сна-прыго́жай дзіво́сна-прыго́жаму дзіво́сна-прыго́жым
В. дзіво́сна-прыго́жы (неадуш.)
дзіво́сна-прыго́жага (адуш.)		 дзіво́сна-прыго́жую дзіво́сна-прыго́жае дзіво́сна-прыго́жыя (неадуш.)
дзіво́сна-прыго́жых (адуш.)
Т. дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жай
дзіво́сна-прыго́жаю		 дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жымі
М. дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жай дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жых

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́сненькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіво́сненькі дзіво́сненькая дзіво́сненькае дзіво́сненькія
Р. дзіво́сненькага дзіво́сненькай
дзіво́сненькае		 дзіво́сненькага дзіво́сненькіх
Д. дзіво́сненькаму дзіво́сненькай дзіво́сненькаму дзіво́сненькім
В. дзіво́сненькі (неадуш.)
дзіво́сненькага (адуш.)		 дзіво́сненькую дзіво́сненькае дзіво́сненькія (неадуш.)
дзіво́сненькіх (адуш.)
Т. дзіво́сненькім дзіво́сненькай
дзіво́сненькаю		 дзіво́сненькім дзіво́сненькімі
М. дзіво́сненькім дзіво́сненькай дзіво́сненькім дзіво́сненькіх

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́снець

‘станавіцца (больш) дзівосным’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дзіво́снее -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. дзіво́снела

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіво́снік дзіво́снікі
Р. дзіво́сніка дзіво́снікаў
Д. дзіво́сніку дзіво́снікам
В. дзіво́сніка дзіво́снікаў
Т. дзіво́снікам дзіво́снікамі
М. дзіво́сніку дзіво́сніках

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіво́сніца дзіво́сніцы
Р. дзіво́сніцы дзіво́сніц
Д. дзіво́сніцы дзіво́сніцам
В. дзіво́сніцу дзіво́сніц
Т. дзіво́сніцай
дзіво́сніцаю		 дзіво́сніцамі
М. дзіво́сніцы дзіво́сніцах

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́снічаць

‘паводзіць сябе дзіўна’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіво́снічаю дзіво́снічаем
2-я ас. дзіво́снічаеш дзіво́снічаеце
3-я ас. дзіво́снічае дзіво́снічаюць
Прошлы час
м. дзіво́снічаў дзіво́снічалі
ж. дзіво́снічала
н. дзіво́снічала
Загадны лад
2-я ас. дзіво́снічай дзіво́снічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіво́снічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

дзіво́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіво́сны дзіво́сная дзіво́снае дзіво́сныя
Р. дзіво́снага дзіво́снай
дзіво́снае		 дзіво́снага дзіво́сных
Д. дзіво́снаму дзіво́снай дзіво́снаму дзіво́сным
В. дзіво́сны (неадуш.)
дзіво́снага (адуш.)		 дзіво́сную дзіво́снае дзіво́сныя (неадуш.)
дзіво́сных (адуш.)
Т. дзіво́сным дзіво́снай
дзіво́снаю		 дзіво́сным дзіво́снымі
М. дзіво́сным дзіво́снай дзіво́сным дзіво́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіво́сы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. дзіво́сы
Р. дзіво́саў
дзіво́с
Д. дзіво́сам
В. дзіво́сы
Т. дзіво́самі
М. дзіво́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дзіво́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіво́та дзіво́ты
Р. дзіво́ты дзіво́т
Д. дзіво́це дзіво́там
В. дзіво́ту дзіво́ты
Т. дзіво́тай
дзіво́таю		 дзіво́тамі
М. дзіво́це дзіво́тах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.