дзіво́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дзіво́снік | дзіво́снікі | |
| дзіво́сніка | дзіво́снікаў | |
| дзіво́сніку | дзіво́снікам | |
| дзіво́сніка | дзіво́снікаў | |
| дзіво́снікам | дзіво́снікамі | |
| дзіво́сніку | дзіво́сніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)