Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вярку́дскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вярку́дскі вярку́дская вярку́дскае вярку́дскія
Р. вярку́дскага вярку́дскай
вярку́дскае		 вярку́дскага вярку́дскіх
Д. вярку́дскаму вярку́дскай вярку́дскаму вярку́дскім
В. вярку́дскі (неадуш.)
вярку́дскага (адуш.)		 вярку́дскую вярку́дскае вярку́дскія (неадуш.)
вярку́дскіх (адуш.)
Т. вярку́дскім вярку́дскай
вярку́дскаю		 вярку́дскім вярку́дскімі
М. вярку́дскім вярку́дскай вярку́дскім вярку́дскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Вярку́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вярку́ды
Р. Вярку́д
Вярку́даў
Д. Вярку́дам
В. Вярку́ды
Т. Вярку́дамі
М. Вярку́дах

вярне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вярне́йшы вярне́йшая вярне́йшае вярне́йшыя
Р. вярне́йшага вярне́йшай
вярне́йшае		 вярне́йшага вярне́йшых
Д. вярне́йшаму вярне́йшай вярне́йшаму вярне́йшым
В. вярне́йшы (неадуш.)
вярне́йшага (адуш.)		 вярне́йшую вярне́йшае вярне́йшыя (неадуш.)
вярне́йшых (адуш.)
Т. вярне́йшым вярне́йшай
вярне́йшаю		 вярне́йшым вярне́йшымі
М. вярне́йшым вярне́йшай вярне́йшым вярне́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

вярну́цца

‘хіліцца, нахіляцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ся ве́рнемся
2-я ас. ве́рнешся ве́рнецеся
3-я ас. ве́рнецца ве́рнуцца
Прошлы час
м. вярну́ўся вярну́ліся
ж. вярну́лася
н. вярну́лася
Загадны лад
2-я ас. вярні́ся вярні́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час вернучы́ся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вярну́цца

‘прыйсці; прыехаць; з'явіцца; зноў заняцца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ся ве́рнемся
2-я ас. ве́рнешся ве́рнецеся
3-я ас. ве́рнецца ве́рнуцца
Прошлы час
м. вярну́ўся вярну́ліся
ж. вярну́лася
н. вярну́лася
Загадны лад
2-я ас. вярні́ся вярні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вярну́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вярну́ць

‘паварочваць; нахіляць; схіляць; варочаць; рухацца’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ ве́рнем
2-я ас. ве́рнеш ве́рнеце
3-я ас. ве́рне ве́рнуць
Прошлы час
м. вярну́ў вярну́лі
ж. вярну́ла
н. вярну́ла
Загадны лад
2-я ас. вярні́ вярні́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вярну́ць

‘аддаць узятае; атрымаць назад; прымусіць ці ўгаварыць вярнуцца’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ ве́рнем
2-я ас. ве́рнеш ве́рнеце
3-я ас. ве́рне ве́рнуць
Прошлы час
м. вярну́ў вярну́лі
ж. вярну́ла
н. вярну́ла
Загадны лад
2-я ас. вярні́ вярні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вярну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вяро́вачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачка вяро́вачкі
Р. вяро́вачкі вяро́вачак
Д. вяро́вачцы вяро́вачкам
В. вяро́вачку вяро́вачкі
Т. вяро́вачкай
вяро́вачкаю		 вяро́вачкамі
М. вяро́вачцы вяро́вачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́вачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачнік вяро́вачнікі
Р. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Д. вяро́вачніку вяро́вачнікам
В. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Т. вяро́вачнікам вяро́вачнікамі
М. вяро́вачніку вяро́вачніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вяро́вачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачніца вяро́вачніцы
Р. вяро́вачніцы вяро́вачніц
Д. вяро́вачніцы вяро́вачніцам
В. вяро́вачніцу вяро́вачніц
Т. вяро́вачніцай
вяро́вачніцаю		 вяро́вачніцамі
М. вяро́вачніцы вяро́вачніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.