Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

увярце́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярчу́ся уве́рцімся
2-я ас. уве́рцішся уве́рціцеся
3-я ас. уве́рціцца уве́рцяцца
Прошлы час
м. увярце́ўся увярце́ліся
ж. увярце́лася
н. увярце́лася
Загадны лад
2-я ас. увярці́ся увярці́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час увярце́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

увярце́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярчу́ уве́рцім
2-я ас. уве́рціш уве́рціце
3-я ас. уве́рціць уве́рцяць
Прошлы час
м. увярце́ў увярце́лі
ж. увярце́ла
н. увярце́ла
Загадны лад
2-я ас. увярці́ увярці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час увярце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

увярэ́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. увярэ́да увярэ́ды
Р. увярэ́ды увярэ́д
Д. увярэ́дзе увярэ́дам
В. увярэ́ду увярэ́ды
Т. увярэ́дай
увярэ́даю
увярэ́дамі
М. увярэ́дзе увярэ́дах

Крыніцы: piskunou2012.

увярэ́джаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увярэ́джаны увярэ́джаная увярэ́джанае увярэ́джаныя
Р. увярэ́джанага увярэ́джанай
увярэ́джанае
увярэ́джанага увярэ́джаных
Д. увярэ́джанаму увярэ́джанай увярэ́джанаму увярэ́джаным
В. увярэ́джаны (неадуш.)
увярэ́джанага (адуш.)
увярэ́джаную увярэ́джанае увярэ́джаныя (неадуш.)
увярэ́джаных (адуш.)
Т. увярэ́джаным увярэ́джанай
увярэ́джанаю
увярэ́джаным увярэ́джанымі
М. увярэ́джаным увярэ́джанай увярэ́джаным увярэ́джаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

увярэ́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увярэ́джаны увярэ́джаная увярэ́джанае увярэ́джаныя
Р. увярэ́джанага увярэ́джанай
увярэ́джанае
увярэ́джанага увярэ́джаных
Д. увярэ́джанаму увярэ́джанай увярэ́джанаму увярэ́джаным
В. увярэ́джаны (неадуш.)
увярэ́джанага (адуш.)
увярэ́джаную увярэ́джанае увярэ́джаныя (неадуш.)
увярэ́джаных (адуш.)
Т. увярэ́джаным увярэ́джанай
увярэ́джанаю
увярэ́джаным увярэ́джанымі
М. увярэ́джаным увярэ́джанай увярэ́джаным увярэ́джаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

увярэ́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увярэ́джаны увярэ́джаная увярэ́джанае увярэ́джаныя
Р. увярэ́джанага увярэ́джанай
увярэ́джанае
увярэ́джанага увярэ́джаных
Д. увярэ́джанаму увярэ́джанай увярэ́джанаму увярэ́джаным
В. увярэ́джаны (неадуш.)
увярэ́джанага (адуш.)
увярэ́джаную увярэ́джанае увярэ́джаныя (неадуш.)
увярэ́джаных (адуш.)
Т. увярэ́джаным увярэ́джанай
увярэ́джанаю
увярэ́джаным увярэ́джанымі
М. увярэ́джаным увярэ́джанай увярэ́джаным увярэ́джаных

Кароткая форма: увярэ́джана.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

увярэ́дзіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярэ́джуся увярэ́дзімся
2-я ас. увярэ́дзішся увярэ́дзіцеся
3-я ас. увярэ́дзіцца увярэ́дзяцца
Прошлы час
м. увярэ́дзіўся увярэ́дзіліся
ж. увярэ́дзілася
н. увярэ́дзілася
Загадны лад
2-я ас. увярэ́дзься увярэ́дзьцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час увярэ́дзіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

увярэ́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярэ́джу увярэ́дзім
2-я ас. увярэ́дзіш увярэ́дзіце
3-я ас. увярэ́дзіць увярэ́дзяць
Прошлы час
м. увярэ́дзіў увярэ́дзілі
ж. увярэ́дзіла
н. увярэ́дзіла
Загадны лад
2-я ас. увярэ́дзь увярэ́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час увярэ́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

увярэ́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увярэ́длівы увярэ́длівая увярэ́длівае увярэ́длівыя
Р. увярэ́длівага увярэ́длівай
увярэ́длівае
увярэ́длівага увярэ́длівых
Д. увярэ́дліваму увярэ́длівай увярэ́дліваму увярэ́длівым
В. увярэ́длівы (неадуш.)
увярэ́длівага (адуш.)
увярэ́длівую увярэ́длівае увярэ́длівыя (неадуш.)
увярэ́длівых (адуш.)
Т. увярэ́длівым увярэ́длівай
увярэ́дліваю
увярэ́длівым увярэ́длівымі
М. увярэ́длівым увярэ́длівай увярэ́длівым увярэ́длівых

Крыніцы: piskunou2012.

увярэ́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. увярэ́днік
Р. увярэ́дніку
Д. увярэ́дніку
В. увярэ́днік
Т. увярэ́днікам
М. увярэ́дніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.