увярце́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увярчу́ся |
уве́рцімся |
| 2-я ас. |
уве́рцішся |
уве́рціцеся |
| 3-я ас. |
уве́рціцца |
уве́рцяцца |
| Прошлы час |
| м. |
увярце́ўся |
увярце́ліся |
| ж. |
увярце́лася |
| н. |
увярце́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увярці́ся |
увярці́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увярце́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
увярце́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увярчу́ |
уве́рцім |
| 2-я ас. |
уве́рціш |
уве́рціце |
| 3-я ас. |
уве́рціць |
уве́рцяць |
| Прошлы час |
| м. |
увярце́ў |
увярце́лі |
| ж. |
увярце́ла |
| н. |
увярце́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увярці́ |
увярці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увярце́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
увярэ́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
увярэ́да |
увярэ́ды |
| Р. |
увярэ́ды |
увярэ́д |
| Д. |
увярэ́дзе |
увярэ́дам |
| В. |
увярэ́ду |
увярэ́ды |
| Т. |
увярэ́дай увярэ́даю |
увярэ́дамі |
| М. |
увярэ́дзе |
увярэ́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
увярэ́джаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
увярэ́джаны |
увярэ́джаная |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя |
| Р. |
увярэ́джанага |
увярэ́джанай увярэ́джанае |
увярэ́джанага |
увярэ́джаных |
| Д. |
увярэ́джанаму |
увярэ́джанай |
увярэ́джанаму |
увярэ́джаным |
| В. |
увярэ́джаны (неадуш.) увярэ́джанага (адуш.) |
увярэ́джаную |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя (неадуш.) увярэ́джаных (адуш.) |
| Т. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай увярэ́джанаю |
увярэ́джаным |
увярэ́джанымі |
| М. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай |
увярэ́джаным |
увярэ́джаных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
увярэ́джаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
увярэ́джаны |
увярэ́джаная |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя |
| Р. |
увярэ́джанага |
увярэ́джанай увярэ́джанае |
увярэ́джанага |
увярэ́джаных |
| Д. |
увярэ́джанаму |
увярэ́джанай |
увярэ́джанаму |
увярэ́джаным |
| В. |
увярэ́джаны (неадуш.) увярэ́джанага (адуш.) |
увярэ́джаную |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя (неадуш.) увярэ́джаных (адуш.) |
| Т. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай увярэ́джанаю |
увярэ́джаным |
увярэ́джанымі |
| М. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай |
увярэ́джаным |
увярэ́джаных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
увярэ́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
увярэ́джаны |
увярэ́джаная |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя |
| Р. |
увярэ́джанага |
увярэ́джанай увярэ́джанае |
увярэ́джанага |
увярэ́джаных |
| Д. |
увярэ́джанаму |
увярэ́джанай |
увярэ́джанаму |
увярэ́джаным |
| В. |
увярэ́джаны (неадуш.) увярэ́джанага (адуш.) |
увярэ́джаную |
увярэ́джанае |
увярэ́джаныя (неадуш.) увярэ́джаных (адуш.) |
| Т. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай увярэ́джанаю |
увярэ́джаным |
увярэ́джанымі |
| М. |
увярэ́джаным |
увярэ́джанай |
увярэ́джаным |
увярэ́джаных |
Кароткая форма: увярэ́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
увярэ́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увярэ́джуся |
увярэ́дзімся |
| 2-я ас. |
увярэ́дзішся |
увярэ́дзіцеся |
| 3-я ас. |
увярэ́дзіцца |
увярэ́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
увярэ́дзіўся |
увярэ́дзіліся |
| ж. |
увярэ́дзілася |
| н. |
увярэ́дзілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увярэ́дзься |
увярэ́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увярэ́дзіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
увярэ́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увярэ́джу |
увярэ́дзім |
| 2-я ас. |
увярэ́дзіш |
увярэ́дзіце |
| 3-я ас. |
увярэ́дзіць |
увярэ́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
увярэ́дзіў |
увярэ́дзілі |
| ж. |
увярэ́дзіла |
| н. |
увярэ́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увярэ́дзь |
увярэ́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увярэ́дзіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
увярэ́днік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
увярэ́днік |
| Р. |
увярэ́дніку |
| Д. |
увярэ́дніку |
| В. |
увярэ́днік |
| Т. |
увярэ́днікам |
| М. |
увярэ́дніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.