Verbum

анлайнавы слоўнік

міралю́бны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	міралю́бны	міралю́бная	міралю́бнае	міралю́бныя
Р.	міралю́бнага	міралю́бнай міралю́бнае	міралю́бнага	міралю́бных
Д.	міралю́бнаму	міралю́бнай	міралю́бнаму	міралю́бным
В.	міралю́бны (неадуш.) міралю́бнага (адуш.)	міралю́бную	міралю́бнае	міралю́бныя (неадуш.) міралю́бных (адуш.)
Т.	міралю́бным	міралю́бнай міралю́бнаю	міралю́бным	міралю́бнымі
М.	міралю́бным	міралю́бнай	міралю́бным	міралю́бных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

міралю́бства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

міра́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

міра́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Міра́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

мірано́сіца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

мірано́сны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мірано́сны	мірано́сная	мірано́снае	мірано́сныя
Р.	мірано́снага	мірано́снай мірано́снае	мірано́снага	мірано́сных
Д.	мірано́снаму	мірано́снай	мірано́снаму	мірано́сным
В.	мірано́сны (неадуш.) мірано́снага (адуш.)	мірано́сную	мірано́снае	мірано́сныя (неадуш.) мірано́сных (адуш.)
Т.	мірано́сным	мірано́снай мірано́снаю	мірано́сным	мірано́снымі
М.	мірано́сным	мірано́снай	мірано́сным	мірано́сных

Крыніцы: piskunou2012.

мірапама́занне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мірасла́ў

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Мірасла́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне