Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гдеёжзклмнрстфхцчшэя-

мі́р

‘адсутнасць варожасці, вайны; пагадненне; спакой, цішыня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мі́р
Р. мі́ру
Д. мі́ру
В. мі́р
Т. мі́рам
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

мі́р

‘сельская грамада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мі́р
Р. мі́ра
Д. мі́ру
В. мі́р
Т. мі́рам
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Мі́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мі́р
Р. Мі́ра
Д. Мі́ру
В. Мі́р
Т. Мі́рам
М. Мі́ры

Мі́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мі́р
Р. Міра́
Д. Міру́
В. Мі́р
Т. Міро́м
М. Міры́

мі́ра

‘трава; смала’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мі́ра
Р. мі́ры
Д. мі́ры
В. мі́ру
Т. мі́рай
мі́раю
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мі́ра

‘пахучы алей’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мі́ра
Р. мі́ра
Д. мі́ру
В. мі́ра
Т. мі́рам
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

міра́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. міра́б міра́бы
Р. міра́ба міра́баў
Д. міра́бу міра́бам
В. міра́ба міра́баў
Т. міра́бам міра́бамі
М. міра́бе міра́бах

Крыніцы: piskunou2012.

мірабе́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мірабе́левы мірабе́левая мірабе́левае мірабе́левыя
Р. мірабе́левага мірабе́левай
мірабе́левае		 мірабе́левага мірабе́левых
Д. мірабе́леваму мірабе́левай мірабе́леваму мірабе́левым
В. мірабе́левы (неадуш.)
мірабе́левага (адуш.)		 мірабе́левую мірабе́левае мірабе́левыя (неадуш.)
мірабе́левых (адуш.)
Т. мірабе́левым мірабе́левай
мірабе́леваю		 мірабе́левым мірабе́левымі
М. мірабе́левым мірабе́левай мірабе́левым мірабе́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мірабе́ль

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мірабе́ль мірабе́лі
Р. мірабе́ля мірабе́ляў
Д. мірабе́лю мірабе́лям
В. мірабе́ль мірабе́лі
Т. мірабе́лем мірабе́лямі
М. мірабе́лі мірабе́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мірабе́ль

‘плады’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мірабе́ль
Р. мірабе́лю
Д. мірабе́лю
В. мірабе́ль
Т. мірабе́лем
М. мірабе́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.