мі́ра

‘трава; смала’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мі́ра
Р. мі́ры
Д. мі́ры
В. мі́ру
Т. мі́рай
мі́раю
М. мі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)