карабе́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
карабе́льны |
карабе́льная |
карабе́льнае |
карабе́льныя |
Р. |
карабе́льнага |
карабе́льнай карабе́льнае |
карабе́льнага |
карабе́льных |
Д. |
карабе́льнаму |
карабе́льнай |
карабе́льнаму |
карабе́льным |
В. |
карабе́льны (неадуш.) карабе́льнага (адуш.) |
карабе́льную |
карабе́льнае |
карабе́льныя (неадуш.) карабе́льных (адуш.) |
Т. |
карабе́льным |
карабе́льнай карабе́льнаю |
карабе́льным |
карабе́льнымі |
М. |
карабе́льным |
карабе́льнай |
карабе́льным |
карабе́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
карабе́льчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
карабе́льчык |
карабе́льчыкі |
Р. |
карабе́льчыка |
карабе́льчыкаў |
Д. |
карабе́льчыку |
карабе́льчыкам |
В. |
карабе́льчык |
карабе́льчыкі |
Т. |
карабе́льчыкам |
карабе́льчыкамі |
М. |
карабе́льчыку |
карабе́льчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
карабе́льшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
карабе́льшчык |
карабе́льшчыкі |
Р. |
карабе́льшчыка |
карабе́льшчыкаў |
Д. |
карабе́льшчыку |
карабе́льшчыкам |
В. |
карабе́льшчыка |
карабе́льшчыкаў |
Т. |
карабе́льшчыкам |
карабе́льшчыкамі |
М. |
карабе́льшчыку |
карабе́льшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
карабе́ль-спадаро́жнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
карабе́ль-спадаро́жнік |
караблі́-спадаро́жнікі |
Р. |
карабля́-спадаро́жніка |
караблёў-спадаро́жнікаў |
Д. |
караблю́-спадаро́жніку |
карабля́м-спадаро́жнікам |
В. |
карабе́ль-спадаро́жнік |
караблі́-спадаро́жнікі |
Т. |
караблём-спадаро́жнікам |
карабля́мі-спадаро́жнікамі |
М. |
караблі́-спадаро́жніку |
карабля́х-спадаро́жніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012.
Карабе́таўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Карабе́таўка |
Р. |
Карабе́таўкі |
Д. |
Карабе́таўцы |
В. |
Карабе́таўку |
Т. |
Карабе́таўкай Карабе́таўкаю |
М. |
Карабе́таўцы |
карабі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
карабі́н |
карабі́ны |
Р. |
карабі́на |
карабі́наў |
Д. |
карабі́ну |
карабі́нам |
В. |
карабі́н |
карабі́ны |
Т. |
карабі́нам |
карабі́намі |
М. |
карабі́не |
карабі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
карабі́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
карабі́навы |
карабі́навая |
карабі́навае |
карабі́навыя |
Р. |
карабі́навага |
карабі́навай карабі́навае |
карабі́навага |
карабі́навых |
Д. |
карабі́наваму |
карабі́навай |
карабі́наваму |
карабі́навым |
В. |
карабі́навы (неадуш.) карабі́навага (адуш.) |
карабі́навую |
карабі́навае |
карабі́навыя (неадуш.) карабі́навых (адуш.) |
Т. |
карабі́навым |
карабі́навай карабі́наваю |
карабі́навым |
карабі́навымі |
М. |
карабі́навым |
карабі́навай |
карабі́навым |
карабі́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
карабіне́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
карабіне́р |
карабіне́ры |
Р. |
карабіне́ра |
карабіне́раў |
Д. |
карабіне́ру |
карабіне́рам |
В. |
карабіне́ра |
карабіне́раў |
Т. |
карабіне́рам |
карабіне́рамі |
М. |
карабіне́ру |
карабіне́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
карабіне́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
карабіне́рны |
карабіне́рная |
карабіне́рнае |
карабіне́рныя |
Р. |
карабіне́рнага |
карабіне́рнай карабіне́рнае |
карабіне́рнага |
карабіне́рных |
Д. |
карабіне́рнаму |
карабіне́рнай |
карабіне́рнаму |
карабіне́рным |
В. |
карабіне́рны (неадуш.) карабіне́рнага (адуш.) |
карабіне́рную |
карабіне́рнае |
карабіне́рныя (неадуш.) карабіне́рных (адуш.) |
Т. |
карабіне́рным |
карабіне́рнай карабіне́рнаю |
карабіне́рным |
карабіне́рнымі |
М. |
карабіне́рным |
карабіне́рнай |
карабіне́рным |
карабіне́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
карабіне́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
карабіне́рскі |
карабіне́рская |
карабіне́рскае |
карабіне́рскія |
Р. |
карабіне́рскага |
карабіне́рскай карабіне́рскае |
карабіне́рскага |
карабіне́рскіх |
Д. |
карабіне́рскаму |
карабіне́рскай |
карабіне́рскаму |
карабіне́рскім |
В. |
карабіне́рскі (неадуш.) карабіне́рскага (адуш.) |
карабіне́рскую |
карабіне́рскае |
карабіне́рскія (неадуш.) карабіне́рскіх (адуш.) |
Т. |
карабіне́рскім |
карабіне́рскай карабіне́рскаю |
карабіне́рскім |
карабіне́рскімі |
М. |
карабіне́рскім |
карабіне́рскай |
карабіне́рскім |
карабіне́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.