Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцшэя-

дыягнасты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дыягнасты́чна - -

дыягнасты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыягнасты́чны дыягнасты́чная дыягнасты́чнае дыягнасты́чныя
Р. дыягнасты́чнага дыягнасты́чнай
дыягнасты́чнае		 дыягнасты́чнага дыягнасты́чных
Д. дыягнасты́чнаму дыягнасты́чнай дыягнасты́чнаму дыягнасты́чным
В. дыягнасты́чны (неадуш.)
дыягнасты́чнага (адуш.)		 дыягнасты́чную дыягнасты́чнае дыягнасты́чныя (неадуш.)
дыягнасты́чных (адуш.)
Т. дыягнасты́чным дыягнасты́чнай
дыягнасты́чнаю		 дыягнасты́чным дыягнасты́чнымі
М. дыягнасты́чным дыягнасты́чнай дыягнасты́чным дыягнасты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыягно́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыягно́ст дыягно́сты
Р. дыягно́ста дыягно́стаў
Д. дыягно́сту дыягно́стам
В. дыягно́ста дыягно́стаў
Т. дыягно́стам дыягно́стамі
М. дыягно́сце дыягно́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыягно́стык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыягно́стык дыягно́стыкі
Р. дыягно́стыка дыягно́стыкаў
Д. дыягно́стыку дыягно́стыкам
В. дыягно́стыка дыягно́стыкаў
Т. дыягно́стыкам дыягно́стыкамі
М. дыягно́стыку дыягно́стыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дыягно́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дыягно́стыка
Р. дыягно́стыкі
Д. дыягно́стыцы
В. дыягно́стыку
Т. дыягно́стыкай
дыягно́стыкаю
М. дыягно́стыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыягра́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыягра́ма дыягра́мы
Р. дыягра́мы дыягра́м
Д. дыягра́ме дыягра́мам
В. дыягра́му дыягра́мы
Т. дыягра́май
дыягра́маю		 дыягра́мамі
М. дыягра́ме дыягра́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыягра́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыягра́мны дыягра́мная дыягра́мнае дыягра́мныя
Р. дыягра́мнага дыягра́мнай
дыягра́мнае		 дыягра́мнага дыягра́мных
Д. дыягра́мнаму дыягра́мнай дыягра́мнаму дыягра́мным
В. дыягра́мны (неадуш.)
дыягра́мнага (адуш.)		 дыягра́мную дыягра́мнае дыягра́мныя (неадуш.)
дыягра́мных (адуш.)
Т. дыягра́мным дыягра́мнай
дыягра́мнаю		 дыягра́мным дыягра́мнымі
М. дыягра́мным дыягра́мнай дыягра́мным дыягра́мных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дыядо́х

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыядо́х дыядо́хі
Р. дыядо́ха дыядо́хаў
Д. дыядо́ху дыядо́хам
В. дыядо́ха дыядо́хаў
Т. дыядо́хам дыядо́хамі
М. дыядо́ху дыядо́хах

Крыніцы: piskunou2012.

дыядэ́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыядэ́ма дыядэ́мы
Р. дыядэ́мы дыядэ́м
Д. дыядэ́ме дыядэ́мам
В. дыядэ́му дыядэ́мы
Т. дыядэ́май
дыядэ́маю		 дыядэ́мамі
М. дыядэ́ме дыядэ́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыя́кан

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́кан дыя́каны
Р. дыя́кана дыя́канаў
Д. дыя́кану дыя́канам
В. дыя́кана дыя́канаў
Т. дыя́канам дыя́канамі
М. дыя́кане дыя́канах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.