Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гуркатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуркатлі́вы гуркатлі́вая гуркатлі́вае гуркатлі́выя
Р. гуркатлі́вага гуркатлі́вай
гуркатлі́вае		 гуркатлі́вага гуркатлі́вых
Д. гуркатлі́ваму гуркатлі́вай гуркатлі́ваму гуркатлі́вым
В. гуркатлі́вы (неадуш.)
гуркатлі́вага (адуш.)		 гуркатлі́вую гуркатлі́вае гуркатлі́выя (неадуш.)
гуркатлі́вых (адуш.)
Т. гуркатлі́вым гуркатлі́вай
гуркатлі́ваю		 гуркатлі́вым гуркатлі́вымі
М. гуркатлі́вым гуркатлі́вай гуркатлі́вым гуркатлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

гуркаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуркаце́нне
Р. гуркаце́ння
Д. гуркаце́нню
В. гуркаце́нне
Т. гуркаце́ннем
М. гуркаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ркаць

‘ствараць шум, грукат’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гу́ркаю гу́ркаем
2-я ас. гу́ркаеш гу́ркаеце
3-я ас. гу́ркае гу́ркаюць
Прошлы час
м. гу́ркаў гу́ркалі
ж. гу́ркала
н. гу́ркала
Загадны лад
2-я ас. гу́ркай гу́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гу́ркаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Гу́ркі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гу́ркі
Р. Гу́рак
Гу́ркаў
Д. Гу́ркам
В. Гу́ркі
Т. Гу́ркамі
М. Гу́рках

гу́ркінскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́ркінскі гу́ркінская гу́ркінскае гу́ркінскія
Р. гу́ркінскага гу́ркінскай
гу́ркінскае		 гу́ркінскага гу́ркінскіх
Д. гу́ркінскаму гу́ркінскай гу́ркінскаму гу́ркінскім
В. гу́ркінскі (неадуш.)
гу́ркінскага (адуш.)		 гу́ркінскую гу́ркінскае гу́ркінскія (неадуш.)
гу́ркінскіх (адуш.)
Т. гу́ркінскім гу́ркінскай
гу́ркінскаю		 гу́ркінскім гу́ркінскімі
М. гу́ркінскім гу́ркінскай гу́ркінскім гу́ркінскіх

Крыніцы: piskunou2012.

гурклі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гурклі́вы гурклі́вая гурклі́вае гурклі́выя
Р. гурклі́вага гурклі́вай
гурклі́вае		 гурклі́вага гурклі́вых
Д. гурклі́ваму гурклі́вай гурклі́ваму гурклі́вым
В. гурклі́вы (неадуш.)
гурклі́вага (адуш.)		 гурклі́вую гурклі́вае гурклі́выя (неадуш.)
гурклі́вых (адуш.)
Т. гурклі́вым гурклі́вай
гурклі́ваю		 гурклі́вым гурклі́вымі
М. гурклі́вым гурклі́вай гурклі́вым гурклі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ркнуць

‘стварыць шум, грукат’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гу́ркну гу́ркнем
2-я ас. гу́ркнеш гу́ркнеце
3-я ас. гу́ркне гу́ркнуць
Прошлы час
м. гу́ркнуў гу́ркнулі
ж. гу́ркнула
н. гу́ркнула
Загадны лад
2-я ас. гу́ркні гу́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час гу́ркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

гурко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гурко́вы гурко́вая гурко́вае гурко́выя
Р. гурко́вага гурко́вай
гурко́вае		 гурко́вага гурко́вых
Д. гурко́ваму гурко́вай гурко́ваму гурко́вым
В. гурко́вы (неадуш.)
гурко́вага (адуш.)		 гурко́вую гурко́вае гурко́выя (неадуш.)
гурко́вых (адуш.)
Т. гурко́вым гурко́вай
гурко́ваю		 гурко́вым гурко́вымі
М. гурко́вым гурко́вай гурко́вым гурко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

гурко́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гурко́ўнік
Р. гурко́ўніку
Д. гурко́ўніку
В. гурко́ўнік
Т. гурко́ўнікам
М. гурко́ўніку

Крыніцы: piskunou2012.

гурма́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гурма́ гу́рмы
Р. гурмы́ гу́рмаў
Д. гурме́ гу́рмам
В. гурму́ гу́рмы
Т. гурмо́й
гурмо́ю		 гу́рмамі
М. гурме́ гу́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.