даязджа́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
даязджа́ю |
даязджа́ем |
| 2-я ас. |
даязджа́еш |
даязджа́еце |
| 3-я ас. |
даязджа́е |
даязджа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
даязджа́ў |
даязджа́лі |
| ж. |
даязджа́ла |
| н. |
даязджа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
даязджа́й |
даязджа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
даязджа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дая́ліць
‘дапячы, зрабіць прыкрасць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дая́лю |
дая́лім |
| 2-я ас. |
дая́ліш |
дая́ліце |
| 3-я ас. |
дая́ліць |
дая́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
дая́ліў |
дая́лілі |
| ж. |
дая́ліла |
| н. |
дая́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дая́ль |
дая́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дая́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
даяля́ць
‘дабівацца свайго настойлівымі просьбамі, дапякаць, рабіць прыкрасць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
даяля́ю |
даяля́ем |
| 2-я ас. |
даяля́еш |
даяля́еце |
| 3-я ас. |
даяля́е |
даяля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
даяля́ў |
даяля́лі |
| ж. |
даяля́ла |
| н. |
даяля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
даяля́й |
даяля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
даяля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дая́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дая́р |
даяры́ |
| Р. |
даяра́ |
даяро́ў |
| Д. |
даяру́ |
даяра́м |
| В. |
даяра́ |
даяро́ў |
| Т. |
даяро́м |
даяра́мі |
| М. |
даяру́ |
даяра́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дая́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дая́рка |
дая́ркі |
| Р. |
дая́ркі |
дая́рак |
| Д. |
дая́рцы |
дая́ркам |
| В. |
дая́рку |
дая́рак |
| Т. |
дая́ркай дая́ркаю |
дая́ркамі |
| М. |
дая́рцы |
дая́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дая́рчын
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дая́рчын |
дая́рчына |
дая́рчына |
дая́рчыны |
| Р. |
дая́рчынага |
дая́рчынай дая́рчынае |
дая́рчынага |
дая́рчыных |
| Д. |
дая́рчынаму |
дая́рчынай |
дая́рчынаму |
дая́рчыным |
| В. |
дая́рчын (неадуш.) дая́рчынага (адуш.) |
дая́рчыну |
дая́рчына |
дая́рчыны (неадуш.) дая́рчыных (адуш.) |
| Т. |
дая́рчыным |
дая́рчынай дая́рчынаю |
дая́рчыным |
дая́рчынымі |
| М. |
дая́рчыным |
дая́рчынай |
дая́рчыным |
дая́рчыных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дая́рчын
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дая́рчын |
дая́рчыная |
дая́рчынае |
дая́рчыны |
| Р. |
дая́рчынага |
дая́рчынай дая́рчынае |
дая́рчынага |
дая́рчыных |
| Д. |
дая́рчынаму |
дая́рчынай |
дая́рчынаму |
дая́рчыным |
| В. |
дая́рчын (неадуш.) дая́рчынага (адуш.) |
дая́рчыную |
дая́рчынае |
дая́рчыны (неадуш.) дая́рчыных (адуш.) |
| Т. |
дая́рчыным |
дая́рчынай дая́рчынаю |
дая́рчыным |
дая́рчынымі |
| М. |
дая́рчыным |
дая́рчынай |
дая́рчыным |
дая́рчыных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
даясна́
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| даясна́ |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.