Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
бвгджзійклмнпрстўфхцчш-

Ко́нікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́нікі
Р. Ко́нікаў
Д. Ко́нікам
В. Ко́нікі
Т. Ко́нікамі
М. Ко́ніках

ко́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нка ко́нкі
Р. ко́нкі ко́нак
Д. ко́нцы ко́нкам
В. ко́нку ко́нкі
Т. ко́нкай
ко́нкаю		 ко́нкамі
М. ко́нцы ко́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нкавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нкавіцкі ко́нкавіцкая ко́нкавіцкае ко́нкавіцкія
Р. ко́нкавіцкага ко́нкавіцкай
ко́нкавіцкае		 ко́нкавіцкага ко́нкавіцкіх
Д. ко́нкавіцкаму ко́нкавіцкай ко́нкавіцкаму ко́нкавіцкім
В. ко́нкавіцкі (неадуш.)
ко́нкавіцкага (адуш.)		 ко́нкавіцкую ко́нкавіцкае ко́нкавіцкія (неадуш.)
ко́нкавіцкіх (адуш.)
Т. ко́нкавіцкім ко́нкавіцкай
ко́нкавіцкаю		 ко́нкавіцкім ко́нкавіцкімі
М. ко́нкавіцкім ко́нкавіцкай ко́нкавіцкім ко́нкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ко́нкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́нкавічы
Р. Ко́нкавіч
Ко́нкавічаў
Д. Ко́нкавічам
В. Ко́нкавічы
Т. Ко́нкавічамі
М. Ко́нкавічах

ко́нкурс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нкурс ко́нкурсы
Р. ко́нкурсу ко́нкурсаў
Д. ко́нкурсу ко́нкурсам
В. ко́нкурс ко́нкурсы
Т. ко́нкурсам ко́нкурсамі
М. ко́нкурсе ко́нкурсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нкурсны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нкурсны ко́нкурсная ко́нкурснае ко́нкурсныя
Р. ко́нкурснага ко́нкурснай
ко́нкурснае		 ко́нкурснага ко́нкурсных
Д. ко́нкурснаму ко́нкурснай ко́нкурснаму ко́нкурсным
В. ко́нкурсны (неадуш.)
ко́нкурснага (адуш.)		 ко́нкурсную ко́нкурснае ко́нкурсныя (неадуш.)
ко́нкурсных (адуш.)
Т. ко́нкурсным ко́нкурснай
ко́нкурснаю		 ко́нкурсным ко́нкурснымі
М. ко́нкурсным ко́нкурснай ко́нкурсным ко́нкурсных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ко́нна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ко́нна
Р. Ко́нна
Д. Ко́нну
В. Ко́нна
Т. Ко́ннам
М. Ко́нне

ко́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ко́нна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

коннаартылеры́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. коннаартылеры́йскі коннаартылеры́йская коннаартылеры́йскае коннаартылеры́йскія
Р. коннаартылеры́йскага коннаартылеры́йскай
коннаартылеры́йскае		 коннаартылеры́йскага коннаартылеры́йскіх
Д. коннаартылеры́йскаму коннаартылеры́йскай коннаартылеры́йскаму коннаартылеры́йскім
В. коннаартылеры́йскі (неадуш.)
коннаартылеры́йскага (адуш.)		 коннаартылеры́йскую коннаартылеры́йскае коннаартылеры́йскія (неадуш.)
коннаартылеры́йскіх (адуш.)
Т. коннаартылеры́йскім коннаартылеры́йскай
коннаартылеры́йскаю		 коннаартылеры́йскім коннаартылеры́йскімі
М. коннаартылеры́йскім коннаартылеры́йскай коннаартылеры́йскім коннаартылеры́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

коннагвардзе́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. коннагвардзе́ец коннагвардзе́йцы
Р. коннагвардзе́йца коннагвардзе́йцаў
Д. коннагвардзе́йцу коннагвардзе́йцам
В. коннагвардзе́йца коннагвардзе́йцаў
Т. коннагвардзе́йцам коннагвардзе́йцамі
М. коннагвардзе́йцу коннагвардзе́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.