уту́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уту́плены |
уту́пленая |
уту́пленае |
уту́пленыя |
| Р. |
уту́пленага |
уту́пленай уту́пленае |
уту́пленага |
уту́пленых |
| Д. |
уту́пленаму |
уту́пленай |
уту́пленаму |
уту́пленым |
| В. |
уту́плены (неадуш.) уту́пленага (адуш.) |
уту́пленую |
уту́пленае |
уту́пленыя (неадуш.) уту́пленых (адуш.) |
| Т. |
уту́пленым |
уту́пленай уту́пленаю |
уту́пленым |
уту́пленымі |
| М. |
уту́пленым |
уту́пленай |
уту́пленым |
уту́пленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
утупля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утупля́ю |
утупля́ем |
| 2-я ас. |
утупля́еш |
утупля́еце |
| 3-я ас. |
утупля́е |
утупля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утупля́ў |
утупля́лі |
| ж. |
утупля́ла |
| н. |
утупля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утупля́й |
утупля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
утупля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
утурава́нне |
| Р. |
утурава́ння |
| Д. |
утурава́нню |
| В. |
утурава́нне |
| Т. |
утурава́ннем |
| М. |
утурава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурава́ць
‘паўтараць, акампанаваць (утураваць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утуру́ю |
утуру́ем |
| 2-я ас. |
утуру́еш |
утуру́еце |
| 3-я ас. |
утуру́е |
утуру́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утурава́ў |
утурава́лі |
| ж. |
утурава́ла |
| н. |
утурава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утуру́й |
утуру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
утуру́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурбава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
утурбава́ны |
утурбава́ная |
утурбава́нае |
утурбава́ныя |
| Р. |
утурбава́нага |
утурбава́най утурбава́нае |
утурбава́нага |
утурбава́ных |
| Д. |
утурбава́наму |
утурбава́най |
утурбава́наму |
утурбава́ным |
| В. |
утурбава́ны (неадуш.) утурбава́нага (адуш.) |
утурбава́ную |
утурбава́нае |
утурбава́ныя (неадуш.) утурбава́ных (адуш.) |
| Т. |
утурбава́ным |
утурбава́най утурбава́наю |
утурбава́ным |
утурбава́нымі |
| М. |
утурбава́ным |
утурбава́най |
утурбава́ным |
утурбава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурбава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утурбу́юся |
утурбу́емся |
| 2-я ас. |
утурбу́ешся |
утурбу́ецеся |
| 3-я ас. |
утурбу́ецца |
утурбу́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
утурбава́ўся |
утурбава́ліся |
| ж. |
утурбава́лася |
| н. |
утурбава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утурбу́йся |
утурбу́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
утурбава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурбава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утурбу́ю |
утурбу́ем |
| 2-я ас. |
утурбу́еш |
утурбу́еце |
| 3-я ас. |
утурбу́е |
утурбу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утурбава́ў |
утурбава́лі |
| ж. |
утурбава́ла |
| н. |
утурбава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утурбу́й |
утурбу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
утурбава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.