Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшыэюя’

абвянча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвянча́ю абвянча́ем
2-я ас. абвянча́еш абвянча́еце
3-я ас. абвянча́е абвянча́юць
Прошлы час
м. абвянча́ў абвянча́лі
ж. абвянча́ла
н. абвянча́ла
Загадны лад
2-я ас. абвянча́й абвянча́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абвянча́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абвярга́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абвярга́льнасць
Р. абвярга́льнасці
Д. абвярга́льнасці
В. абвярга́льнасць
Т. абвярга́льнасцю
М. абвярга́льнасці

Крыніцы: piskunou2012.

абвярга́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абвярга́льнік абвярга́льнікі
Р. абвярга́льніка абвярга́льнікаў
Д. абвярга́льніку абвярга́льнікам
В. абвярга́льніка абвярга́льнікаў
Т. абвярга́льнікам абвярга́льнікамі
М. абвярга́льніку абвярга́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

абвярга́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абвярга́льны абвярга́льная абвярга́льнае абвярга́льныя
Р. абвярга́льнага абвярга́льнай
абвярга́льнае		 абвярга́льнага абвярга́льных
Д. абвярга́льнаму абвярга́льнай абвярга́льнаму абвярга́льным
В. абвярга́льны (неадуш.)
абвярга́льнага (адуш.)		 абвярга́льную абвярга́льнае абвярга́льныя (неадуш.)
абвярга́льных (адуш.)
Т. абвярга́льным абвярга́льнай
абвярга́льнаю		 абвярга́льным абвярга́льнымі
М. абвярга́льным абвярга́льнай абвярга́льным абвярга́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

абвярга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абвярга́нне абвярга́нні
Р. абвярга́ння абвярга́нняў
Д. абвярга́нню абвярга́нням
В. абвярга́нне абвярга́нні
Т. абвярга́ннем абвярга́ннямі
М. абвярга́нні абвярга́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

абвярга́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. абвярга́ецца абвярга́юцца
Прошлы час
м. абвярга́ўся абвярга́ліся
ж. абвярга́лася
н. абвярга́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

абвярга́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абвярга́ю абвярга́ем
2-я ас. абвярга́еш абвярга́еце
3-я ас. абвярга́е абвярга́юць
Прошлы час
м. абвярга́ў абвярга́лі
ж. абвярга́ла
н. абвярга́ла
Загадны лад
2-я ас. абвярга́й абвярга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абвярга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абвяржэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абвяржэ́нне абвяржэ́нні
Р. абвяржэ́ння абвяржэ́нняў
Д. абвяржэ́нню абвяржэ́нням
В. абвяржэ́нне абвяржэ́нні
Т. абвяржэ́ннем абвяржэ́ннямі
М. абвяржэ́нні абвяржэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абвярну́ць

‘павярнуць (галаву); ахінуць чым-небудзь з усіх бакоў, абгарнуць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвярну́ абве́рнем
2-я ас. абве́рнеш абве́рнеце
3-я ас. абве́рне абве́рнуць
Прошлы час
м. абвярну́ў абвярну́лі
ж. абвярну́ла
н. абвярну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час абвярну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абвярце́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвярчу́ся абве́рцімся
2-я ас. абве́рцішся абве́рціцеся
3-я ас. абве́рціцца абве́рцяцца
Прошлы час
м. абвярце́ўся абвярце́ліся
ж. абвярце́лася
н. абвярце́лася
Загадны лад
2-я ас. абвярці́ся абвярці́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абвярце́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.